پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ تحری حقیقت به معنای حق‌جویی و دوری از تقلید کور، تعلیمی است که بهائیان، پیشوایان خویش را مُبدِع و مروج آن می‌پندارند[ر.ک: پیام ملکوت، ص 11] اما بر خلاف این ادعا، رهبران بهائی در برابر اشتباهات فاحش بزرگان خود، چنان تعصبی از خود نشان می‌دهند که تردیدی در تزویر بودن «شعار» تحری حقیقت، باقی نمی‌گذارند. به عنوان نمونه، علی‌محمد شیرازی در کتاب «دلائل السبعه»ی خود (که پیروانش آن را الهامی الهی می‌پندارند)، گرفتار اشتباهی فاحش شده و مدعی می‌شود حضرت داوود (علیه السلام)، مدت بسیاری پیش از حضرت موسی (علیه السلام) می‌زیسته است.[ر.ک: اسرارالآثار، ص 109] در حالی که حضرت داوود (علیه السلام) از پیامبران بنی‌اسرائیل است و به تصریح قرآن و تورات، پس از حضرت موسی (علیه السلام) بوده است. جالب آن‌که پس از مرگ علی‌محمد شیرازی، پیامبرخوانده‌ی بهائیان (که خود را منادی تحری حقیقت معرفی می‌کند)، به جای آن‌که تحری حقیقت را پیشه کند، به دفاع از اشتباه علی‌محمد شیرازی برمی‌خیزد. او در یک‌جا با لجاجت می‌گوید که حضرت داوود (علیه السلام) پس از حضرت موسی (علیه السلام) بوده [اشراقات، ص 18] و در جایی دیگر ادعای وجود دو پیامبر به نام داوود را می‌کند![اسرارالآثار، ص 110]

پی‌نوشت:
اشراق خاوری، پیام ملکوت، بی‌جا: موسسه‌ی ملی مطبوعات امری، بی‌تا.
اسدالله مازندرانی، اسرارالآثار، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 132 بدیع.
​حسینعلی نوری، اشراقات، تصحیح صادق عرفانیان، بی‌جا: بی‌نا، 2005 م.