پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در گزیده‌ای از "وعده‌ی صلح جهانی" بیانیه‌ی نهاد رهبری بهائیت، خطاب به عموم مردم جهان می‌خوانیم: «تحريم سلاح‌های اتمی، منع استفاده از گازهای سمّی و غير ‌قانونی ‌ساختن جنگ‌های ميکروبی علل بنیادی جنگ را از بین نخواهد برد. گرچه اين قبیل اقداماتِ عملی به عنوان عناصری از فرایند صلح به وضوح از اهمّیّت خاصّی برخوردارند امّا به خودی خود سطحی‌تر از آنند که بتوانند اثر عميق و پايداری داشته باشند».[کانال تلگرامی بهائیت]
حال مسئله اینست که چگونه بهائیت از یک سو دم از شعار صلح عمومی می‌زند [ر.ک: خطابات، ج 2، ص 150] و از سویی دیگر، موانع برقراری صلح عمومی را نادیده می‌گیرد؟! چرا بهائیت حتی در حد شعار هم که شده، سازندگان و  انبارداران سلاح‌های کشتار جمعی را محکوم نمی‌نماید و صرفاً بحث را منحرف می‌سازد؟!
جواب این پرسش‌ها با در نظر داشتن دو نکته، کاملاً روشن می‌شود:
1. اینکه عمده سازندگان و انبارداران سلاح‌های کشتار جمعی (که بزرگ‌ترین آن‌ها آمریکا است)، از حامیان جدی بهائیت به شمار می‌آیند.[ر.ک:  منادیان تاریکی، صص 257-225]
2. بهائیان خود را پیرو کسی (علی‌محمد باب) می‌دانند، که بارها حکم به پاک‌سازی زمین از مخالفینش داده است.[بیان فارسی، ص 262]

پی‌نوشت:
عباس افندی، خطابات، مصر: به همّت فرج‌الله زکی الکردی، چاپ 1، 1921 م.
سید حسین‌‌علی موسوی‌زاده، منادیان تاریکی، تهران: سازمان تبلیغات اسلامی، 1392.
علی‌محمدباب، بیان فارسی، نسخه‌ی الکترونیکی.