پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ متأسفانه یکی از فرقه‌های نوظهوری که توانست در دنیا به‌شدت رشد کند، فرقه‌ی اشو بود. برهمین اساس برخی از مبانی فکری او نیز در قالب کتاب با تیراژ بسیار بالا در ایران به فروش رسید. اشو می‌گوید: «مسلمانان معتقدند زنان و مردان نباید با هم مراوده داشته باشند. در حقیقت اگر می‌توانستند با هم مراوده داشته باشند از انرژی مثبت و منفی زن و مرد هر دو برخوردار می‌شدند.»(اشو، مزه‌ای از ملکوت، ص 14) و در جایی دیگر می‌گوید: «سکس بزرگ‌ترین هنر مدیتیشن است. این پیشکش تنتره به دنیاست. زیرا کلیدهایی را در اختیارت قرار می‌دهد که از پست‌ترین به عالی‌ترین استحاله پیدا می‌کنی.»(الماس‌های اشو، ص 240) پیداست که از این سخنان، چیزی جز سکس آزاد و غیرمتعهد و معنویتی جز معنویت سکس (!) به دست نمی‌آید. منجلابی که وی با ایده‌های خود ترسیم می‌کند، تنها کانون مقدس خانواده را نشانه می‌گیرد. مؤثرترین کانون اجتماعی که اگر به فساد کشیده شود، کل جامعه را تخریب خواهد کرد. وقتی اسلام براساس موازین الهی خود نیازهای بشر را در بهترین حالت به تعادل می‌رساند، چه نیازی به ایده‌های شیطانی اشو است که جز تباهی و افسردگی، ارمغان دیگری ندارد.

پی‌نوشت:
محمدتقی فعالی، آفتاب و سایه‌ها، نشر عابد، 1390.