شیعه بنابر روایات وارد شده، جمع بین صلاتین (نماز ظهر و عصر، نماز مغرب و عشاء) را جایز میداند. طبق روایتی که در منابع معتبر اهل سنت نیز موجود است، از ابن عباس نقل شده است که ما نماز را با پیامبر به صورت جمع می‌خواندیم. عبدالله بن شقيق عقيلی می‌‌گويد:‌ مردی به ابن‌عباس سه مرتبه گفت: نماز، نماز، نماز و ساكت شد. ابن‌عباس گفت: ای بی‌‌مادر! آيا تو نماز را به ما ياد می‌‌دهی؟ در حالی‌‌كه ما در زمان رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) همیشه دو نماز را با هم می‌‌خوانديم. (صحيح مسلم، ج1، ص492)
شاید برخی از شبهه افکنان بگویند که چرا شیعه به همین یک روایت که رسول‌خدا یک‌بار بین نماز‌ها جمع کرده، اکتفاء می‌کند و به روایاتی که دال بر جدا جدا خواندن نماز دارد، استناد نمی‌کند؟
در پاسخ به نکته‌ای ادبی اشاره می‌کنیم:
این‌که گفته می‌شود که رسول‌خدا فقط یک بار بین نمازها جمع کرده است، با تعبیر «کنا نجمع بین الصلاتین» سازگاری ندارد. چرا که کان، از افعال ناقصه می‌باشد و افعال ناقصه هر موقع با فعل مضارع همراه بشود، دلالت بر استمرار و همیشگی بودن آن فعل، دارد.
علاوه بر آن‌چه گفته شد، جمع بین نمازها طبق فرمایش رسول خداست. پیامبر اکرم فرمودند: خودم رخصت داده‌ام. چون نمی‌خواهم امتم در سختی و مشقت قرار بگیرند.
در صحیح مسلم آمده است: «به ابن‌عباس گفته شد منظور رسول خدا از اين كار چه بود؟ گفت: رسول‌خدا می‌خواستند تا بر امتش حرج و سختی نباشد. (صحيح مسلم، ج1، ص490، ح705)

پی‌نوشت:

صحیح مسلم، مسلم بن حجاج قشیری، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج1، ص492؛ «عن عبد الله بن شقيق العقيلي قال: قال رجل لابن عباس الصّلاة فسكت ثم قال: الصلاة فسكت ثم قال: الصلاة فسكت. ثم قال: لا أم لك، أتعلمنا بالصلاة و كنا نجمع بين الصلاتين على عهد رسول اللَّه.»
صحیح مسل، مسلم بن حجاج قشیری، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج1، ص490؛ «قيل لابن عباس ما أَراد إلى ذلك قال أَراد أَن لا يحرج أمته.»