پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از مسائلی انحرافی که در شبه‌جنبش‌های معنوی (عرفان‌های کاذب) مشترک است، کلاس‌های غیرقانونی و زیرزمینیِ آکنده از انحرافات اخلاقی و اعتقادی می‌باشد. در عرفان حلقه نیز فرد بعد از تسلیم در مقابل طاهری، برای این‌که در فرقه‌ی حلقه «درمان‌گر» شود تا هم با جان مردم بازی کند و هم از این رهگذر نانی به کف بیاورد، باید در کلاس‌های حلقه ثبت‌نام کند. و خواندن کتب حلقه و یا دیدن ویدئوهای این کلاس‌ها کسی را درمان‌گر نمی‌کند. چرا که درمان‌گر باید به فرد از مرکزیتِ حلقه (طاهری ومسترها) تفویض گردد. طاهری در این مورد در کتابش نگاشته است: «نکته خیلی مهم؛ فرادرمانی از طریق کتاب قابل فراگیری نیست، زیرا رشته‌ای است عرفانی و کسب آن‌چه را که در عرفان عملی، مطرح است نمی‌توان از طریق کتاب و نوشته به دست آورد بلکه باید از طریق مربیان به شاگرد تفویض شود.»[1]
دوره‌هایی که طاهری برای «عارف» و «درمان‌گر شدن» طراحی کرده است، کلاس‌هایی در قالب 8 ترم است. حلقه‌ای‌ها یک دوره‌ی تشعشع دفاعی را هم بایستی طی بکنند و سایمنتولوژی هم دوره‌ی کوتاهی دارد که باید آن‌را بگذرانند. در واقع فرد با طی دوره‌هایی کوتاه به عرفان و درمان‌گری نائل می‌آید و این مسأله از طریق آموختن دانش پزشکی از طریق متعارف آن و نیز مرور کتب عرفان نظری و سیر و سلوک عملی و خودسازی نمی‌باشد.
محتوای این کلاس‌های غیرقانونی و زیرزمینی، آکنده از انحرافاتی است که در این‌جا به نحو موجز به پاره‌ای از آن‌ها اشاره می‌شود:
1. ترویج بدعت؛ آموزه‌هایی که محمدعلی طاهری در این سال‌ها منتشر کرده است نه‌تنها اسلامی و عرفانی نیستند بلکه آمیخته با بدعت و التقاط است. در اصول و فروعِ دین، طاهری مسائلی را مطرح کرده است که با اسلام و عرفان سنخیتی نداشته و کاملا در تضاد و بینونیت قرار دارد و از سوی عالمان و مراجع شعی رد شده است.
2. اختلاط و بدحجابی؛ اختلاط‌های بی‌ضابطه با نامحرمان در قالب کلاس‌های حلقه از دیگر معایب بزرگ این فرقه است که منجر به فساد و نهایتا آسیب‌های خانوادگی مهمی مثل طلاق شده است. برخی از مسترهای مطرح آنان‌که به خارج از کشور مهاجرت کرده‌اند، بی‌حجابی را اختیار کرده‌اند که این نشان‌دهنده‌ی ناکارآمدی و بلکه انحراف این آموزه‌هاست.
3. القای بینش‌های انحرافی؛ در این کلاس‌ها بینش‌های افراطی و انحرافی فراوانی به افراد القاء می‌شود که بسیار خطرناک هستند. آنان نذر را رشوه‌ی به خدا می‌دانند. غضب الهی امام علی (علیه‌السلام) را در فاز منفی تصور کرده‌اند، انسان‌ها را متولد شده‌ی در شرک می‌دانند. اگر کسی از آنان سؤالی بپرسد و پاسخ ندهند، مرتکب گناه شده‌اند و در فاز منفی قرار می‌گیرند. شیطان در دیدگاه آنان به اجبار در مصافی دوسرباخت قرار گرفته است و موحد و معلم انسان است و... .
از مهم‌ترین اشکالات که به روش طاهری در قالب برگزاری دوره و کلاس، وارد است می‌توان به این موارد اشاره داشت: چرا در فرقه‌ی شما مطابق با گفته خودتان تلاش، کوشش، خودسازی، دین، مذهب و اعتقاد برای دست‌یابی به عرفان و کمال شرط نیست، اما تسلیم و حضور در کلاس‌ها از جمله الزامات است؟
اگر شما قادر به تفویض درمان‌گری و لایه محافظ هستید، چرا برای فردی که کلاس‌ها را طی نکرده است، نمی‌توانید این مسائل را تفویض کنید؟ و آیا حضور در کلاس، نوعی تلاش و کوشش نیست؟
چگونه است که در این کلاس‌های کوتاه مدت، فرد در اندک زمانی عارف و درمان‌گر می‌شود؟ اصلا مگر عرفان و درمان تفویضی است؟ پس جایگاه تلاش و کوشش چه می‌شود؟ چرا برای کلاس‌ها و دوره‌ها مبالغی را از افراد اخذ می‌کنید؟ چه کسی تأیید کرده است که عرفان و درمان تفویضی است و سران حلقه تفویض‌گر آن هستند؟[2]

پی‌نوشت:

[1]. انسان از منظری دیگر، محمد علی طاهری، نشر ندا، ص 102.
[2]. برای اطلاع بیشتر به؛ نجات از حلقه، «نه عارف نه طبیب» مراجعه کنید.