پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ دشمنان شیعه و در رأس آنان وهابیت، به‌خوبی می‌دانند که تنها راه غلبه بر اتحاد مسلمانان ایجاد شکاف بین آن‌هاست. آنان مترصد کوچک‌ترین روزنه برای ایجاد این شکاف هستند. یکی از روش‌های آنان این است که  منابع روایی شیعه و اهل سنت را مورد بررسی دقیق قرار می‌دهند و احادیثی را که می‌‍‌‌‎‌‌‎توان در جهت اختلاف‌افکنی از آن استفاده کرد را استخراج کرده و بین مسلمین پخش می‌کنند.
اخیراً روایتی از منابع شیعی ذکر می‌شود که در آن امام معصوم معتقدان به خلافت خلفای راشدین را ناصبی اعلام می‌کند. لذا این روایت را مستمسکی برای ادعای خود قرار می‌دهند که شیعیان معتقدند همه اهل سنت ناصبی هستند. آن روایت این است: «عَنْ أَبِي اَلْحَسَنِ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ(عَلَیْهِ السَّلام) أَنَّ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيِّ بْنِ عِيسَى كَتَبَ إِلَيْهِ يَسْأَلُهُ عَنِ اَلنَّاصِبِ. هَلْ يُحْتَاجُ فِي اِمْتِحَانِهِ إِلَى أَكْثَرَ مِنْ تَقْدِيمِهِ اَلْجِبْتَ وَ اَلطَّاغُوتَ وَ اِعْتِقَادِ إِمَامَتِهِمَا؟ فَرَجَعَ اَلْجَوَابُ مَنْ كَانَ عَلَى هَذَا فَهُوَ نَاصِبٌ.[1] شخصی در نامه‌ای خدمت امام هادی (علیه السلام)، سؤالی را در مورد شناخت ناصبی مطرح می‌کند: آیا ناصبی جز این‌که جبت و طاغوت را بر امیرالمؤمنین، علی (علیه السلام) مقدم دانسته و امام می‌شمارد، علامت دیگری دارد، تا او را امتحان کنیم؟ امام (علیه السلام) در پاسخ نامه مرقوم فرمودند: هر کس که بر این اعتقاد باشد، پس او ناصبی است.»
آیا به‌راستی شیعیان قائل به ناصبی بودن همه اهل سنت هستند؟
همان‌طور که همگان واقفند شیعیان اصول اعتقادی و فقهی خویش را از روایات معصومین اخذ می‌کنند و برای این کار خویش قاعده و مبنای خاصی دارند. یکی از این قاعده‌ها این است که شیعیان هیچ‌گاه با یک روایت چیزی را برای خود اعتقاد قرار نمی‌دهند، در حالی‌که روایات دیگری هم بر خلاف آن، در باب آن موضوع وجود داشته باشد. در این‌جا همه آن روایات جمع می‌شود و از مجموع مفهوم آن‌ها یک مسئله اعتقادی یا فقهی استنباط می‌گردد.
لذا ممکن است چند روایت در باب یک موضوع با چندین روایت دیگر در تعارض باشد، که در این‌جا قاعده و قانون خاصی وجود دارد و فقها با استفاده از اصولی که برای خود ترسیم نموده‌اند، تعارض بین آن‌ها را برطرف کرده و نظر صحیح و نزدیک به نظر معصوم را اعلام می‌کنند.
اگر مخالفان وحدت مسلمین برای ایجاد تفرقه بین شیعه و اهل سنت به یک روایت این چنینی دست پیدا کرده‌اند که از نظر محتوایی با مبانی تشیع سازگار نیست، ما ده‌ها روایت دیگر را از منابع اصیل شیعی می‌توانیم مثال بزنیم که در آن، معصومین به اسلام اهل‌سنت اذعان نموده‌اند.
علاوه بر روایات فراوان در این زمینه، بهترین نقض کننده این ادعا، سیره و روش شیعیان در برخورد با اهل سنت، خصوصاً سیره عالمان شیعی است. علمای شیعه، ناصبی را خارج از دین و در زمره کافران می‌دانند. کافران نجس هستند و ازدواج با آنان حرام است.[2]
اما علمای شیعه و مقلدینشان قرن‌هاست که با حسن معاشرت با اهل سنت زندگی می‌کنند؛ به‌طوری‌که هم اکنون شیعه و سنی در مناطق مشترک با یکدیگر نسبت‌های فامیلی برقرار کرده‌اند.
لذا فقهای شیعه ازدواج با اهل‌سنت را صحیح می‌دانند و ذبیحه آنان را حلال می‌شمارند و در نماز به آنان اقتدا می‌کنند.[3]
آیا با همه این توصیفات می‌توان گفت شیعیان اهل سنت را ناصبی می‌دانند؟ آیا اگر این روایت از نظر فقهای شیعه صحیح بود، آنان می‌توانستند حکم به جواز نکاح و حلیت ذبیحه آنان بدهند؟

پی‌نوشت:

[1]. السرائر، ابن إدريس الحلي ، المحقق : السيد محمد مهدي الموسوي الخرسان ، العتبة العلوية المقدسة، ج6، ص 126.
[2]. رساله توضيح المسائل مراجع عظام، بحث كفر و اقسام آن، و عروة الوثقى، سيد يزدى، ج1، بحث كفر (از بحث نجاسات) در بعضى رساله ها مساله 117 ـ بعضى 113 ـ بعضى 111
[3]. استفتائات جدید، ایت‌الله خامنه‌ای، 1، ص 92،س 467

نویسنده : هادی ابراهیمی