پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در منابع حدیثی، احادیث فراوانی وارد شده است، که از آن‌ها استفاده می‌شود که از میان امت اسلامی تنها کسانی می‌توانند وارد بهشت شوند، که ولایت حضرت علی (علیه السلام) را پذیرفته باشند. در این احادیث تعابیر مختلفی در مورد حضرت علی (علیه السلام) وجود دارد. برخی از این روایات، حضرت را به‌عنوان نگهبان صراط معرفی می‌کند و در برخی دیگر حضرت، به دروازه بهشت تشبیه می‌شود.
1) انس بن مالک از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) روایت کرده است که حضرت فرمود: «إذا کانَ يومُ القيامَة وَ نُصِبَ الصِّراطُ عَلي شَفيرِ جَهنّمَ لَم يَجُز اِلا مَن مَعَهُ کِتابُ عليِّ بنِ ابي‌طالب.[1] روزی که قيامت برپا می‌‌شود و پل صراط بر کنار جهنم نصب می‌‌گردد، هيچ‌کس حق عبور از آن را نخواهد داشت، مگر اين‌که برگه اجازه علی بن ابی‌‌طالب را به همراه داشته باشد.»
2) از ابن‌عباس نقل شده است که پیامبر گرامی اسلام فرمودند: «إذا کانَ یومُ القیامةِ أقامَ الله عز و جل جِبرئیل وَ مُحمَّداً علَی الصِّراط لا یَجوُز أحَدٌ إلا مَن کانَ مَعَه بَراءَةٌ مِن عَلیّ بن أبی‌طالِب.[2] وقتی که روز قیامت برقرار شود، خداوند جبرئیل و محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) را بر صراط می‌گمارد، که به هیچ‌کس اجازه عبور ندهند، مگر این‌که نامه‌ای از علی بن ابی‌طالب با او باشد.»
3) حسن بصری از عبدالله بن مسعود نقل می‌کند که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «إذا کانَ یومُ القیامَةِ یَقعُدُ عَلی‌بن أبی‌طالِب عَلی الفِردوس وَ هُوَ جَبَل قَد عَلا عَلَی الجَنَّة  وَ فَوقُه عَرشُ رَبّ العالَمین، وَ مَن سَفَحه تَتفّجَر أنهارِ الجَنَّة وَ تَتفَرّق فی الجَنان، وَ هُو(علی) جالِسٌ عَلی کُرسیٌ مِن نوُر یَجری بَینَ یَدیهِ التَّسنیم، لا یَجوُزُ أحَدُ الصِّراط إلا وَ مَعَه بَراءَة بِوِلایَته وَ ولایَة أهل‌َبیتِه، یشرفُ علی الجَنة، فیدخُل مُحبّیه الجَنة وَ مُبغِضیهِ النّار.[3] چون روز قیامت برپا شد، علیّ بن ابی‌طالب (علیه السلام) بر کوه فردوس بنشیند و آن کوهی است از کوه‌های بهشت که بالای این کوه عرش خداوند است، و از دامنه این کوه جوی‌های بهشت روان می‌شوند و در بستان‌های بهشت پراکنده و روان می‌گردند، و امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) بر یک صندلی از نور، می‌نشیند و در مقابلش چشمه تسنیم جاری است؛ هیچ‌کس از پل صراط عبور نمی‌کند، مگر این‌که با او براتی به ولایت علی و ولایت اهل بیت (علیهم السلام) وی باشد و علی (علیه السلام) مُشرف بر بهشت خواهد بود و دوستان خود را بر بهشت وارد می‌کند و دشمنان خود را به آتش دوزخ می‌اندازد.»
4) ابوسعید خدری نقل می‌کند که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «إذا کان یوم القیامة قال الله تعالی لی و لعلی: أدخلا الجنة من أحبّکما، و أدخلا النار من أبغضکما، فیجلس عَلیّ عَلی شَفیر جَهنَّم فیقول: هذا لی و هذا لک.[4] زمانی که قیامت برپا شد، خداوند متعال به من و علی (علیه السلام) می‌فرماید: هر آن‌کس را که شما را دوست دارد وارد بهشت، و هر آن‌کس که دشمن شماست را وارد دوزخ می‌کنم. سپس علی (علیه السلام) بر کناره جهنم می‌نشیند و می‌گوید: این برای من و این برای تو.» [کنایه از جدا کردن محبین از مبغضین است.]
5) زمخشری و محب طبری در کتاب خود آوردند که روزی ابوبکر با حضرت علی (علیه السلام) ملاقات کرد. به چهره علی (علیه السلام) نگاه کرد و تبسم نمود. حضرت به او فرمود: چرا لبخند می‌زنی؟ ابوبکر گفت: من از پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) شنیدم، که می‌فرمود: «لا یجوز احد الصراط إلا من کتب له علی الجواز.[5] هیچ‌کس از پل صراط نمی‌گذرد، جز این‌که علی (علیه السلام) نامه عبور را برای او بنویسد.»
6) ابوبکر گفته است که از پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) شنیدم: «إنَّ علی الصراط لعقبة لا یجوزها أحد إلا بجواز من علی بن ابی‌طالب.[6] همانا در روز محشر مرحله‌ای است که احدی از آن نمی‌گذرد، مگر با جوازی از علی بن ابی‌طالب.»

حال سؤال این است با وجود این دست از روایات که در منابع مهم اهل سنت آمده است، چگونه هستند کسانی‌که بغض و کینه حضرت را به دل دارند؟ آیا آن‌ها برای عبور خود از پل صراط و ورود به بهشت فکری کرده‌اند؟

پی‌نوشت:

[1]. مناقب علی بن ابی طالب، ابن مغازلی شافعی، تهران، ص 142
فرائدالسمطين، جوینی، مؤسسة المحمودی: ج 1، ص 289
[2]. مناقب علی بن ابی طالب، خوارزمی، مؤسسه نشر اسلامی: ص320، ح324
مناقب الامام امیرالمؤمنین، محمد بن سلیمان، مجمع احیاء الثقافة الاسلامیة: ج1، ص429، ح334
[3]. مناقب علی بن ابی طالب، خوارزمی، مؤسسه نشر اسلامی: ص71، ح48
فرائد السمطین، جوینی، مؤسسة المحمودی: ج1، ص292
[4]. ینابیع المودة، قندوزی، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، بیروت: ص84
شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج3، ص360.
[5]. المختصر من کتاب الموافقة بین اهل بیت و الصحابة، زمخشری، دارالحدیث: ص5
مناقب الامام امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب، محب طبری شافعی، بوستان کتاب، قم: ص129
ینابیع المودة، قندوزی، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، بیروت: ج2، ص162، ح459
جواهر العقدین فی فضل الشرفین، سمهودی، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج2، ص429
[6]. لسان المیزان، ابن حجر، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج4، ص111

نویسنده: محمد یاسر بیانی