پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عرفان حلقه یک جریان عرفانی است که فردی به نام طاهری بنیان‌گذار آن است و جلسات و فعالیت‌های شبه عرفانی دارد و بسیاری از آموزه‌های آن‌ها التقاطی از عرفان‌های هندی و برداشت‌های سطحی و انحرافی از آیات و روایات می‌باشد، که در این نوشته به بخشی از جزئیات فعالیت‌ها و مطالب آن‌ها می‌پردازیم.
برخی روش‌ها و ادعاهای خاص مطرح شده در این گروه شفاگری بی‌نهایت و بدون محدودیت می‌باشد: «بیمار توسط فرد درمان‌گر به شبکه شعور کیهانی متصل شده و مورد کاوش قرار می‌گیرد... این مکتب درمانی برای درمان انواع بیماری‌ها می‌تواند مؤثر باشد و درمان‌گر اجازه ندارد که نوعی از بیماری‌ها را غیر قابل علاج بداند... بیمار توسط مَستِر[1] به شبکه شعور کیهانی اتصال می‌یابد و مورد اسکن قرار می‌گیرد...»[2]
این جریان به (اصطلاح) عرفانی، مدعی است که مخالف ادیان نمی‌باشد و حتی سردمداران آن در ایران خود را مسلمان و شیعه می‌دانند و خود را پیرو آموزه‌های اسلامی می‌دانند. معنای این حرف آن است که خود را بالاتر از انبیاء و ادیان نمی‌دانند و آموزه‌های خود را تنها تحت عنوان راه‌کارهای روحی و... ارائه می‌دهند، در حالی که اجرای درمان‌گری کلی تمام بیماری‌های جسمی و روحی بدون قید و بند (آن هم به نام عرفان و تحت عنوان یک برنامه و روش دینی)، در هیچ‌کدام از ادیان مشاهده نشده است و اساسا خود پیامبران و اولیای الهی درمان برای بیماری‌ها به روش‌های درمانی مرسوم زمان خود مراجعه می‌کردند و مردم را هم به همان روش‌های درمانی معمول ارجاع می‌دادند، مانند جریان بیماری حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و پزشک معالج که برای معالجۀ جراحت حضرت امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) حاضر شد یا مواردی که در روایات در مورد چگونگی برخورد با بیماری‌ها و درمان و استفاده از داروها مطالبی آمده است.[3]
در واقع اساسا بر فرض اساسا بر فرض اثبات روش‌های درمانی پیشرفته و...، این‌ها به عرفان و معنویت و ارتباط با غیب، مربوط نمی‌شود و هدف از بعثت انبیاء و کتب آسمانی و... تربیت انسان و اقامه قسط و عدل در جامعه است.[4] و نیز تکامل اخلاقی جامعه در ابعاد مختلف از اهداف اصلی دین و رسالت پیامبران، خصوصا پیامبر اسلام است.[5]
در عرفان حلقه ادعا می‌شود كه علت امراض جسمی و روانی، نيروهای نامرئی به نام موجودات غير ارگانيك است كه در كالبد انسان‌ها نفوذ كرده‌اند. به همين دليل به ديگران قول بيرون آوردن اين موجودات داده می‌شود و با شعار « برون ريزی» به عمليات درمان می‌پردازند. اما بايد ديد آن‌چه كه به نام دفع نيروهای غير ارگانيک در جلسات و نشست‌های درمانی حلقه اتفاق می‌افتد؛ چيست؟ آيا آن‌چه كه تحت نام فرادرمانی و برون‌ريزی در اين جلسات صورت می‌پذيرد، درون ريزی است يا برون ريزی؟
واقيعت اين است كه آن‌چه در عمل ديده شده و افرادی‌كه در عمل درمان شده‌اند، هم همين را حكايت می‌كنند؛ اين است كه هر چند در كوتاه مدت در سايه تلقين و ايجاد ذهنيت و تصرف در هيجانات فرد، نوعی تسكين (بهتر است گفته شود نوعی تغيير كه البته اين تغيير صرفا يك تجربه جديد است) در درون فرد احساس می‌شود، اما بعد از گذشت مدتی، موجوداتی به زندگی اين افراد وارد می شوند كه منجر به اختلال روانی و درونی و از هم پاشيدگی سلامت روانی ايشان می‌گردد. البته بستری كه باعث می‌شود اين نيروها بتوانند به راحتی بر ديگران تاثير گذارند همان است كه در عرفان حلقه از آن تحت عنوان «شاهد محض» ياد می‌شود. به عبارت ديگر اين نيروها كه در سايه «عمل شاهد» و «تسليم و ناظر بودن» در درمان شونده‌ها، قدرت ورود پيدا می‌كنند، همان تسلط جنيان و شياطين بر روان افراد است. يعنی چيزی كه به نام برون‌ريزی نيروهای موذی انجام می‌شود؛ در حقيقت وارد كردن جن و نيروهای شيطانی به زندگی افراد است.
روشن است كه ارتباط با اجنه و ارواح هر چند كه واقعيت دارد اما حقيقت ندارد، يعنی به هيچ‌گونه تعالی با واسطه اين قدرت ها نمی‌توان دست يافت و اين تحول، يك تغيير است نه تكامل و رشد روحی.
ممكن است كسی از اين كه شياطين هم بتوانند شبيه درمان را ايجاد كنند، ترديد داشته باشد، اما بايد دانست روايات هم اين معنا را پذيرفته‌اند. راوی از امام صادق پرسيد: اصل سحر و جادو چيست؟ و كار جادوگر با تمام عجايبى كه در باره‏‌اش آمده چگونه است؟ امام فرمود: «سحر و جادو چند گونه است: يك نوع آن مانند طبّ و پزشكى است، همان‌طور كه پزشكان براى هر دارويى درمانى قرار مى‏‌دهند، همين طور است علم جادو و سحر، با فريب براى هر سلامتى آفتى مى‏‌سازند، و براى هر درمان دردى، و براى هر معنى حيله‏‌اى.»[6]

پی‌نوشت:
[1]. مَستِر: مربیان و استادان حلقه‌های عرفانی این جریان می‌باشند که تحت نظر خود طاهری بوده‌اند.
[2]. انسان از منظر دیگر، مؤسسه مطالعاتی روشن‌گر، مجله شفافیت، سال 2، ش 15، 1389، ص 72-85.
[3]. بحارالانوار، مؤسسه الوفاء، بیروت، 1404، ج81، ص 211، ح30؛ کافی، کلینی، اسلامیه، تهران، 1362ش،ج 8، ص 273، ح409.
[4]. حدید، آیه 25.
[5]. اشباح انحراف، جواد اسحاقیان، بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج)، قم، ص 76.
[6]. کلیک کنید.