پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ابوحنیفه، مفتی اعظم اهل سنت، همواره به زیارت امام صادق (علیه السلام) می‌رفته و همیشه از قبر آن حضرت طلب یاری می‌کرده است. مفتی محمود،‌ فرزند مفتی عبد الغیور در کتاب «رد وهابی» مشهور به حجة الإسلام، می‌نویسد: «و همچنین استاد المحدثین مایه افتخار سید المرسلین علیه الصلوه من رب العالمین عنی حضرت امام اعظم از قبر بعضی از ائمه هدی استعانت نموده‌اند. چنانچه حضرت مولوی علی محمد ختن و تلمیذ حضرت مولی یار محمد ملتانی محدث و مدرس لا ثانی در رساله خود می‌نویسد. در فتاوی عقائد المقتدی فی مسائل الهندی در فصل تعظیم علویه آورده: از محمد بن حسن شیبانی و از ابو یوسف (دو شاگرد ابو حنیفه) و از وکیع نقل شده است که ابو حنیفه همیشه قبر امام صادق (علیخ السلام) را زیارت و دروازه حرم آن حضرت را جارو می‌کرد، به مجاورین آن حضرت هدیه می‌داد و از امام صادق (علیه السلام) در مشکلات خود کمک می‌گرفت.»[1] در تصویر کتاب که در پاورقی آمده است، منظور نویسنده از امام محمد جعفر صادق، جعفر بن محمد الصادق هست.
آلوسی در کتاب خود از قول ابوحنیفه چنین می‌گوید: «اگر آن دو سالى که از علوم امام صادق (علیه السلام) بهره برده‌ام نبود، هلاک شده بودم.»[2] حال سوال این است که اهل سنت چگونه به ابوحنیفه اعتقاد دارند در حالی که ابوحنیفه اقرار می‌کند اگر امام صادق (علیه السلام) نبود هلاک می‌شدم؟ چرا اهل سنت عمل به دستورات امام صادق (علیه السلام) را رها کرده‌اند، و به دستورات ابوحنیفه عمل می‌کنند؟

پی‌نوشت:

[1]. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. آلوسی، مختصر التحفة الاثنى عشریة، ص 9، مطبعه سلفیه، قاهره.