خود حاکم نیشابوری بعد از ذکر حدیث می‎نویسد: «هَذَا حَدِيثٌ صَحِيحٌ عَلَى شَرْطِ الشَّيْخَيْنِ، وَلَمْ يُخَرِّجَاهُ بِطُولِهِ، شَاهِدُهُ حَدِيثِ سَلَمَةَ بْنِ كُهَيْلٍ، عَنْ أَبِي الطُّفَيْلِ أَيْضًا صَحِيحٌ عَلَى شَرْطِهِمَا.[2] این حدیث طبق شروط شیخین(مسلم و بخاری) صحیح است ولی آنها به طور کامل نقل ننموده‎اند(!). و شاهد (صحت) این حدیث، حدیث سلمة بن کهیل از ابی‎الطفیل است که آن هم طبق شروط شیخین(مسلم و بخاری) صحیح است.» این حدیث را نسایی نیز به همین سند در خصائص أمير المؤمنين علي بن أبيطالب ذکر نموده است.[3]
امّا همانطور که از حدیث پیداست، ابتدا رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) دو رکن اساسی اسلام را معرفی می‎نماید و سعادت مسلمین را درگرو پیروی از ایندو بیان می‎دارد و سپس مصداق اول عترت بیان نموده است که علی (علیه السلام) است. همانطور که در مناسبت‎های دیگری نیز این اقتران میان قرآن و عترت،‌ توسط رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) بیان گردیده است: «عَلِيٌّ مَعَ الْقُرْآنِ وَالْقُرْآنُ مَعَ عَلِيٍّ لَنْ يَتَفَرَّقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ.[3] علی (علیه السلام) با قرآن است و قرآن با علی (علیه السلام) و از یکدیگر جدا نمی‎شوند تا در حوض به من وارد شوند.»
و قطعا بارزترین مصداق تمسّک و پیروی از مولا علی (علیه السلام)، قبول ایشان بعنوان خلیفه رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) و رهبر جامعه است. بنابراین کلمه "مولا" در حدیث غدیر به این معنا خواهد بود.

پی‌نوشت:

[1]. الحاكم النيسابوري، المستدرك على الصحيحين: ج3، ص118، تحقيق: مصطفى عبد القادر عطا، بيروت: دار الكتب العلمية، الطبعة الأولى، 1411 ق. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. همان،‌ ج3، ص119. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[3]. النسائي، خصائص أمير المؤمنين علي بن أبي طالب: ص ٩٣، طهران: مكتبة نينوى.
[4]. الحاكم النيسابوري، المستدرك على الصحيحين: ج3، ص134، تحقيق: مصطفى عبد القادر عطا، بيروت: دار الكتب العلمية، الطبعة الأولى، 1411 ق. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.