اما برخی از این دیدگاهها عبارتند از:

ابن حجر عسقلانی:
او درباره این تیمیه می‏گوید: «او همین که فکر کرد مجتهد است بر کوچک و بزرگ علمای قدیم و جدید ایراد گرفت...».
الدرر الکامنه ج1 ص 150

زبیدی از سبکی نقل کرده که گفت:
«کتاب العرش» ابن تیمیه از قبیح‏ترین کتاب‏های او است... چون شیخ ابوحیان از آن مطلع شد، دائماً او را لعن می‏کرد تا از دنیا رفت؛ در حالی که قبل از آن او را تعظیم می‏نمود».
اتحاف الساده المتقین ج1 ص106

ابوحیان اندلسی:
ابن حجر می‏گوید: «ابوحیان در ابتدا ابن تیمیه را تعظیم می‏کرد و او را با قصیده ‏ای مدح کرده است، ولی بعدها از او انحراف پیدا کرده و در تفسیر صغیرش او را با بدی یاد کرده است و به او نسبت تجسیم داده است...».
الدررالکامنه ج4 ص 308
 

ابن جهبل:
او می‏گوید: «ابن تیمیه ادّعا کرده آنچه را خدا و رسولش و سابقون اوّلون از مهاجرین و انصار گفته ‏اند می‏گوید؛ در حالی که او مطالبی را می‏گوید که هرگز هیچ یک از آن‏ها را خدا و رسول و... نگفته ‏اند».
الحقائق الجلیه ص31 و 32

 یافعی:
او می‏گوید: «ابن تیمیه می‏گفت: خداوند بر روی عرش به طور حقیقی استوار است، و این‏که: او به حرف و صوت سخن می‏گوید. در دمشق و دیگر مناطق ندا داده شد که هر کس بر عقیده ابن تیمیه باشد مال و خونش حلال است. او مسائل عجیب و غریبی را ادّعا کرد که بر او انکار شد و به سبب آن او را حبس نمودند؛ زیرا آن‏ها مباین با مذهب اهل سنّت به حساب می‏آمد. او آن‏گاه قبایحی را می‏شمارد و بدترین آن‏ها را نهی زیارت قبر پیامبرصلی الله علیه وآله دانسته است.
مرآه الجنان ج4 ص 277

ابوبکر حصینی:
او می‏گوید: «پس بدان، من نظر کردم در سخن این خبیث که در قلب او مرض گمراهی است، کسی که به دنبال مشتبهات قرآن و سنّت به جهت ایجاد فتنه است. کسی که گروهی از عوام که خداوند اراده هلاکشان کرده او را متابعت کرده‏اند، در او اموری دیدم که قدرت بر نطق آن ندارم...؛ زیرا در آن‏ها تکذیب پروردگار عالمیان است...». ادامه دارد....
دفع شبهه من شبه و تمرد ص216