فصل سوم از کتاب «شایست ناشایست» (کتاب احکام شرعی زرتشتیان در عصر ساسانی) به احکام زن حائض اختصاص دارد. برخی احکام زن دشتان (حائض) از آن:
ـ همین که زن حیض شد، باید لباس ها و لوازم همراه خود را در آورد و لباس ویژه بپوشد و (تا پایان دوره ی قاعدگی) در محل مخصوص زنان حائض اوستا بخواند و...
ـ زن در ایام حیض و پیش از غسل (که دو روز پس از اتمام خون انجام می شود) نباید با آب خود را شستشو دهد. (یعنی در زمانی بیش از هر زمان دیگر نیاز به رعایت بهداشت دارد)
ـ وقتی که خون شروع شد، لباس بر تنش پاک است اما در آن ایام، اگر لباس جدید بپوشد، آن لباس، ناپاک می شود.
ـ اگر زن حائض پا بر بالش و فرش بگذارد، آن دو ناپاک می شوند.
ـ اگر خوراک پخته سه گام با زن دشتان (حائض) فاصله داشته باشد ناپاک می شود.
ـ اگر لباس کسی به بدن زن حائض برخورد کند، لباسش ناپاک می شود و باید با ادرار گاو شسته شود.
ـ زن زائو تا هر زمان که خون از او آید و لک بینی کند، حائض به شمار می رود و باید احکام آن را رعایت کند.
ـ اگر دستان خود را با آب شست مرتکب گناه شده، کفاره به او تعلق می گیرد و باید دویست حشره (مثل مورچه و مارمولک که از شرورند) بکشد تا جبران گناه او شود.
ـ کسی که زن حائض را که هنوز غسل نکرده، لمس کند، شست استیر گناه مرتکب شده و اگر با آگاهی با او نزدیکی کند، پانزده تنافور و شست استیر گناه کرده است.
ـ اگر زن حائض به آتش نگاه کند، یک فرمان گناه کرده است. اگر سه گام نزدیک شود، یک تنافور و اگر دست بر آتش نهد پانزده تنافور گناه کرده است. نیز همین گناه است اگر دست بر خاکستر و آتشدان نهد.
ـ اگر به آب نگاه کند یک فرمان گناه کرده. اگر در آب برود پانزده تنافور گناه مرتکب شده. اگر در باران برود برای هر قطره باران که بر او بریزد، پانزده تنافور گناه مرتکب شده است.
ـ اگر به خورشید یا هر روشنی دیگر (= ماه و ستارگان) یا به چارپا و گیاه نگاه کند و یا با مرد اشو هم سخن شود، گناه کرده و ناپاکی را به آنها منتقل کرده است؛ چون دیو زن دشتان (حائض) بسیار نیرومند و مسری است و در حالی که در بدن حائض است، از طریق نگاه او به چیزهای دیگر سرایت کرده آنها را ناپاک می گرداند.
ـ در اتاقی که زن حائض در آن است نباید آتش افروخت (به جز در سرمای شدید) و باقیمانده ی غذای او برای هیچکس حتی خودش قابل استفاده نیست.
ـ ظرف غذا و پارچه و سفره ای که لمس کرده ناپاک است.
ـ باید پانزده گام از آب و آتش و نیز سه گام از مردم اشو فاصله بگیرد.

شرح وندیداد، ج 3، ص 1535 به بعد، هاشم رضی، به نقل از شایست ناشایست، با ویرایش.

احکام زن حائض در اسلام

ـ فقط خونی که از زن خارج می شود نجس است و دیگر هیچ جای بدن او و چیزهایی که دست گذاشته یا نگاه کرده ناپاک نیست.
ـ او مانند زنهای دیگر زندگی می کند و فقط روزه نمی گیرد و نماز نمی خواند. شاید دلیلش ملاحظه ی ناخوشی اوست.
ـ زن می تواند برای شستشوی خود از آب استفاده کند. او در این ایام بیشتر نیاز به نظافت دارد و اگر استفاده نکردن از آب، نگرانی بیماری را به دنبال داشته باشد، استفاده از آب بر او واجب می شود.
ـ پس از بند آمدن خون، با آب خالص غسل می کند (که نوعی نظافت است) و نباید به دو روز بعد موکول کند.
ـ لمس زن حائض (از سوی زنان دیگر و محرمان) گناه ندارد. البته آمیزش همسر با او حرام است و اگر رعایت نشد، کفاره ی آن پرداخت مقداری مال به فقراست نه کشتن حیوانات.

پی نوشت:

 http://zartoshtimosalman.parsiblog.com/Posts/540