پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اتمام حجت با خطبه 202 نهج‌البلاغه  «انا لله و انا اليه راجعون».

آن وديعه بازگردانده شد و آن امانت، به صاحبش رسيد و اندوه مرا پايانى نيست. همه شب‌ها خواب به چشمم نرود تا آنگاه كه خداوند براى من سرايى را كه تو در آن جاى گرفته‌اى، اختيار كند.

به زودى، دخترت تو را خبر دهد كه چگونه امتت گرد آمدند و بر او ستم كردند. همه سرگذشت را از او بپرس و خبر حال ما از او بخواه. اينها در زمانى بود كه از مرگ تو، ديرى نگذشته بود و تو از يادها نرفته بودى.

بدرود تو را و دخترت را. بدرود كسى كه وداع مى‌كند، نه بدرود كسى كه رنجيده و ملول است. اگر از اينجا باز مى‌گردم نه از روى ملالت است و اگر درنگ مى‌كنم، نه به سبب آن است كه به وعده‌اى كه خدا به صابران داده است، بدگمان شده‌ام.

«"إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ". فَلَقَدِ اسْتُرْجِعَتِ الْوَدِيعَةُ وَ أُخِذَتِ الرَّهِينَةُ، أَمَّا حُزْنِي فَسَرْمَدٌ وَ أَمَّا لَيْلِي فَمُسَهَّدٌ، إِلَى أَنْ يَخْتَارَ اللَّهُ لِي دَارَكَ الَّتِي أَنْتَ بِهَا مُقِيمٌ. وَ سَتُنَبِّئُكَ ابْنَتُكَ بِتَضَافُرِ أُمَّتِكَ عَلَى هَضْمِهَا، فَأَحْفِهَا السُّؤَالَ وَ اسْتَخْبِرْهَا الْحَالَ، هَذَا وَ لَمْ يَطُلِ الْعَهْدُ وَ لَمْ يَخْلُ مِنْكَ الذِّكْرُ. وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمَا سَلَامَ مُوَدِّعٍ، لَا قَالٍ وَ لَا سَئِمٍ، فَإِنْ أَنْصَرِفْ فَلَا عَنْ مَلَالَةٍ، وَ إِنْ أُقِمْ فَلَا عَنْ سُوءِ ظَنٍّ بِمَا وَعَدَ اللَّهُ الصَّابِرِينَ».