پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ هندوئیزم، یکی از ادیان مردم آریایی است. بهتر است بگوییم کهن‌ترین و اصیل‌ترین دین مردم آریایی است که هنوc آن باورها، آداب و رسوم قدیمی را در خود نگه داشته است.

در هندوئیزم، گاو نماد حاصلخیزی زمین و از این جهت، مورد احترام است و خوردن گوشت آن گناه شمرده می‌شود. اما این همۀ ماجرای نیست. یکی از خدایان هندوئیزم، Kamadhenu نام دارد که در حقیقت، یک گاو ماده است. این گاو، مادر همه گاوها شمرده می‌شود.[1]

علاوه بر این، کامادهِنو (Kamadhenu) یا همان گاو مقدس آسمانی، مادر همه برَهمَن‌ها شمرده می‌شود.[2] برهمن به معنای پیشوایان و اشراف هندو است.

کامادهِنو (Kamadhenu) دختر خدای خالق، محسوب می‌شود. در روایات کهن آریایی - هندی آمده که این گاو، از آروغ و استفراغِ خدای خالق (برهما) به وجود آمده است.[3]

هندوها، این گاو مقدس و دیگر گاوها را Surabhi می‌نامند که به معنی معطّر است.[4] گویا آنان باور دارند که گاو، بوی بهشتی می‌دهد.

در باور هندوئیزم، این گاو مقدس، سرچشمه سعادت و خوشبختی شمرده می‌شود.[5] او یک الهه بانو (یک خدای مؤنث) خوانده می‌شود که در رزق و روزی انسان مؤثر است.[6]

طبق منابع هندوئیزم، خدایان فرمان دادند تا این گاو مقدس در مراسم دیوالی (Diwali) پرستش شود.[7]

در داستان‌های هندوئیزم آمده که یکی از بزرگان دینیِ هندو از کنار این گاو مقدس گذشت، اما به او احترام نگذاشت، بنابراین خشم گاو مقدس برانگیخته شد و پادشاه را نفرین کرد تا بی‌فرزند شود.[8]

طبق روایات آریایی-هندی، از جمله در رامایانا (Ramayana)، گاو مقدس به دلیل بدرفتاری مردم با پسرانش (گاوها) مضطرب می‌شود و غم او مایه‌ی ناراحتی دیگر خدایان است.[9]

در مهابهاراتا (Mahabharata) هم روایت شده است که گاو مقدس، به دلیل وضعیت اسفبار پسرش (یک گاو نر) که توسط یک دهقان مورد اذیت و آزار قرار گرفته و کتک می‌خورد، گریه می‌کند. ایندرا (Indra) یکی از خدایان، که از اشک‌های گاو مقدس متاثر شده بود، باران فرستاد تا از شخم زدن گاو رنج‌دیده جلوگیری کند.[10]

در میان هندوها، معابدی وجود دارد که در آن گاو مقدس پرستش می‌شود. به تازگی یک معبد به نام Kamadhenu Devi Temple, KR Puram در بنگلور هندوستان برای این گاو مقدس ساخته شده است.

مونیِر ویلیامز (Monier-Williams) می‌نویسد: در هندوئیزم، گاو زنده همیشه مورد پرستش است:

It is rather the living animal [the cow] which is the perpetual object of adoration.[11]

هر هندوی معتقد، گاوها را تجسم زمینی آن گاو مقدس می‌داند.[12]

پی‌نوشت:
[1]. بنگرید به:
 Aadhar, Anand. "Bhagavata Purana: Canto 6: Chapter 6: The Progeny of the Daughters of Daksha". Retrieved 7 November 2010.
[2]. بنگرید به: Hopkins, Edward Washburn (1915). Epic mythology. Strassburg K.J. Trübner. p. 173
[3]. بنگرید به:
Jacobi, H. "Cow (Hindu)". In James Hastings (ed.). Encyclopaedia of Religion and Ethics. Vol. 4. pp. 225–226.
Ganguli, Kisari Mohan. "SECTION LXXVII". The Mahabharata: Book 13: Anusasana Parva. Sacred texts archive.
Ganguli, Kisari Mohan. "SECTION CII". The Mahabharata: Book 5: Udyoga Parva. Sacred texts archive.
[4]. بنگرید به:
Jacobi, H. "Cow (Hindu)". In James Hastings (ed.). Encyclopaedia of Religion and Ethics. Vol. 4. pp. 225–226.
Monier, Williams (2008). "Monier Williams Sanskrit-English Dictionary". Universität zu Köln. p. 1232.
[5]. بنگرید به:
 Biardeau, Madeleine (1993). "Kamadhenu: The Religious Cow, Symbol of Prosperity". In Yves Bonnefoy (ed.). Asian mythologies. University of Chicago Press. p. 99.
[6]. بنگرید به:
Rigopoulos, Antonio (1998). Dattātreya: the immortal guru, yogin, and avatāra. SUNY Press. pp. 231, 233, 243.
[7]. بنگرید به:
Mani, Vettam (1975). Puranic Encyclopaedia: A Comprehensive Dictionary With Special Reference to the Epic and Puranic Literature. Delhi: Motilal Banarsidass.
 Vijñanananda, Swami (1921–1922). "The S'rîmad Devî Bhâgawatam: On the anecdote of Surabhi". Sacred texts archive. Retrieved 13 November 2010.
[8]. بنگرید به:  Kale, M. R. (1991). "Cantos I and II". The Raghuvamsa of Kalidasa: Cantos I – V. Motilal Banarsidass Publ. pp. xv, xvi, 1–27.
[9]. بنگرید به:  Sharma, Ramashraya (1971). Socio-Political Study of the Valmiki Ramayana. Motilal Banarsidass Publ. p. 220.
[10]. بنگرید به: Van Buitenen, J. A. (1975). The Mahabharata: Book 2: The Book of Assembly; Book 3: The Book of the Forest. Vol. 2. University of Chicago Press. p. 237.
[11]. بنگرید به:  Monier-Williams, Monier (1887). Brahmanism and Hinduism:Religious Thought and Life in India. London Murray.
[12]. بنگرید به:  Rao, T.A. Gopinatha (1916). Elements of Hindu iconography. Vol. 1: Part I. Madras: Law Printing House. p. 13