وقتی واقعیت‌های تاریخی را بازگو می‌کنیم، می‌گویند: به نیاکان ما احترام بگذار، توهین نکن.

در پاسخ می‌گویم: توهین نمی‌کنم. واقعیت‌ها را با سند بیان می‌کنم. حقایقی که در بسیاری از رسانه‌ها پنهان می‌شود. بیان نمی‌شود.

اما درباره نیاکان...

حکیم ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه می‌گوید: پادشاهان زرتشتی ساسانی، ستمگری پیشه کردند، چنان که مردم ایران در آن دوران، در فقر مطلق بودند،[1] اما خسرو پرویز، دور گردن سگ‌هایش قلاده طلا می‌بست: «قلاده به زر بسته صد بود سگ، که در دشت آهو گرفتی به تگ».

حال اگر من به رفتار زشت خسرو پرویز علیه مردم ایران، اعتراض کنم، این توهین به اجداد ایرانیان است؟ یا حمایت از خسرو پرویز، توهین به اجداد ایرانیان است؟

 پی‌نوشت:
[1]. «حکومتِ انوشیروان ، بر پایه تبعیض و اختلاف طبقاتی»
[2]. ابوالقاسم فردوسی، شاهنامه، تصحیح جلال خالقی مطلق، دفتر هشتم، تهران، نشر مرکز دایرة المعارف بزرگ اسلامی، 1386، ص 261-262.