پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ ارتباط و همکاری رضایت‌بخش سران انجمن حجتیه با ساواک، سبب شده بود که برخی رده‌های میانی انجمن و همچنین شعبات آن در شهرستان‌ها نیز، نه تنها از همکاری با ساواک ابایی نداشته باشند و آن را قبیح ندانند، بلکه این عمل را در راستای نیل به هدف خود که مبارزه با بهائیت بود، بدانند؛ زیرا وقتی آنان هدف و شیوه انقلابیون را از اساس انحرافی قلمداد می‌کردند، پس همکاری با ساواک را هم جهت جلوگیری از این انحراف، عیب نمی‌دانستند.

البته آنان برای این عملکرد خود در برابر اعتراض مبارزین، توجیهات شرعی نیز می‌تراشیدند که از جمله آنها، بحث تقیه بود؛ اما گویی در فرهنگ لغت برخی از انجمنی‌ها، دیگر بین معانی تقیه و خیانت تفاوتی نبود؛ زیرا در مواردی حتی برخی از مبارزین را به ساواک لو داده بودند.[1]

موضوع روابط حسنه میان انجمن و ساواک، نه تنها در خاطرات بسیاری از مبارزین بیان شده است، بلکه اسناد ساواک نیز بر این مسئله، به روشنی شهادت می‌دهد. در یکی از این اسناد، رئیس واحد اطلاعاتی کمیته مشترک ضد خرابکاری (ساواک)، سخن از همکاری شیخ محمود حلبی با این سازمان جهنمی به میان آمده است.

در این سند، آمده است که رئیس ساواک تهران، درباره حلبی چنین می‌گوید: «در ملاقاتی که طی چند جلسه با شیخ محمود حلبی، سرپرست انجمن مبارزه با بهائیت به عمل آمد، مشارٌ الیه اظهار داشته که از هجده سال قبل تاکنون، انجمن مزبور تشکیل شده و هر روز در اکثر شهرستان‌ها دارای تشکیلاتی گردیده و در تهران نیز در نقاط مختلف دارای جلسات کنفرانس می‌باشد و تاکنون برنامه این جلسات صرفاً ارشاد جوانان در مسائل دینی و تنویر افکار آنان بوده است و اضافه نمود، چون سرپرست عالیه به عهده او می‌باشد، با تمام قوا کوشش نموده که کوچک‌ترین مسئله سیاسی در جلسات مطرح نشود. حتی به علت اینکه به روحیه جنجالی روحانیون و وعاظ آشنایی دارد، اجازه ورود یک نفر از روحانیون را به جلسات و دخالت آنان را در این زمینه نداده است. مشار الیه اضافه نمود که انجمن، تاکنون خدمات زیادی به دستگاه نموده است ...»[2]

شواهد و قرائنی که بر صحت این سند مهر تأیید می‌زند، تبصره اساسنامه انجمن، مبنی بر عدم دخالت در سیاست و جلوگیری از هرگونه فعالیت اعضا در طول این سال‌ها، غیر روحانی بودن اکثریت قریب به اتفاق مبلغین انجمن و سازش‌کار بودن به ظاهر روحانیون انجمنی، جذب جوانان به سوی مبارزه با بهائیت و دشمن اصلی جلوه دادن این فرقه، تمدید مجوز سالانه فعالیت انجمن توسط ساواک تا پیروزی انقلاب،[3] همگی نشان‌دهنده آن است که مطالب ذکر شده از قول حلبی در این سند، نه تنها غلط نبوده، بلکه در عمل به اثبات رسیده است.

پی‌نوشت:
[1]. اکبری آهنگر، رضا، مروری بر تاریخچه و تفکرات انجمن حجتیه، ص160، انتشارت سوره.
[2]. سید ضیاءالدین علیا نسب و سلمان علوی نیک، جریان‌شناسی انجمن حجتیه، ص124.
[3]. اکبری آهنگر، رضا، مروری بر تاریخچه و تفکرات انجمن حجتیه، ص161، انتشارت سوره.