پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از گروه‌هایی که در مباحث مهدویت مورد توجه قرار گرفته، گروهی موسوم به انجمن حجتیه است. این گروه به وسیله شیخ محمود ذاکرزاده تولایی، معروف به شیخ محمود حلبی (1376 - 1279 هجری شمسی) با همکاری سید رضا آل‌رسول، سید محمد حسین عصار، سید حسین سجادی، غلامحسین حاج محمد تقی که عمدتاً تاجر بودند، تأسیس شد.

در این متن، ویژگی‌های انسان منتظر، از دید انجمن حجتیه بیان می‌گردد:

طبق اعتقاد طرفداران انجمن حجتیه، انسان منتظر، انسانی محب است. انسانی که در فراق و دوری حضرت امام زمان عجل‌الله‌فرجه گریه و زاری می‌کند و در به در به دنبال نشانه‌ای از حضرت می‌گردد. در این گروه، اعتقاد به حضرت حجت عجل‌الله‌فرجه، خلاصه شده است در محبت و ولایت (دوستی) امام زمان عجل‌الله‌فرجه و به تبع آن، صرفاً به بُعد عبادی و نمازخواندن برای حضرت توجه می‌شود.[1] وی در ادامه می‌گوید، اگر محب امام زمان عجل‌الله‌فرجه باشی، برای او اشک می‌ریزی و به دنبال او می‌گردی و از این سو و آن سو، از این عالِم و آن متقی، سراغ او را می‌گیری و راه رسیدن به او را جویا می‌شوی[2] 

از نظر انجمنی‌ها، انسان منتظر، انسانی صبور است که باید در مقابل ظلم برای لو نرفتن و پیشبرد کارهای خود تقیه را پیشه خود سازد. بنابراین از دیگر ویژگی‌های انسان منتظر، صبر و تقیه است. به تبع این نگرش و اعتقاد به تقیه، آنها مخالف هر نوع قیام در دوران غیبت‌اند؛ زیرا قیام ممکن است باعث تلف شدن نیروها گردد. از این‌رو انجمنی‌ها اعتقاد دارند که «در روزگار غیبت، ستیز و نبرد انسان منتظر، کمتر آشکار و رودررو است؛ زیرا که باید نیروها و سال‌ها و امکانات و تجهیزات را برای آن جنگ بزرگ نگه دارد. پس در کمین دشمن می‌نشیند و رزم تدافعی و پارتیزانی می‌کند تا به کمترین میزان، زیان بیند و بیشترین آسیب و گزند را به خصم وارد آورد. این یک پیکار فرسایشی است. پس نیازمند استتار و اختفا است و از آن بالاتر به بردباری و شکیبایی نیاز دارد».[3]

این درحالی است که انسان منتظر باید در راه اصلاح خود و جامعه، استقرار عدالت و رفع ظلم و تعدی تلاش ورزد و کسی که منتظر مصلح جهانی است خود باید صالح و مصلح باشد. در دین مبین اسلام، تاکید فراوانی بر لزوم مبارزه با هر گونه فساد اخلاقی، سیاسی و اجتماعی وارد شده است که در قالب امر به معروف و نهی از منکر قانون گذاری شده است.

در واقع این برداشت اشتباه پیروان انجمن حجتیه از مفهوم انتظار و تقیه، باعث شده بود که پیروان انجمن حجتیه و در رأس آنها «شیخ محمود حلبی»، مخالفت علنی و شدید خود را با امام خمینی‌ رحمةالله‌علیه ابراز کنند و قیام امام در پانزده خرداد را به باد اعتراض و فحاشی بگیرند و هر مبارزی (از مبارزین انقلاب) را که دستشان می‌رسید، در دوران طاغوت به ساواک لو می‌دادند. آنها فرجام انقلاب اسلامی را شکست و شهادت جوانان و مبارزین انقلابی را ناشی از خریتشان می‌خواندند.[4]

امام خامنه‌ای رهبر انقلاب در سخنرانی خود در نیمه شعبان سال 81 پیرامون مهم‌ترین معنای انتظار و وظایف منتظران واقعی حضرت مهدی عجل‌الله‌فرجه فرمودند: «ما نباید فکر کنیم که چون امام زمان عجل‌الله‌فرجه خواهد آمد و دنیا را پر از عدل و داد خواهد کرد، امروز وظیفه‌ای نداریم؛ نه! به عکس، ما امروز وظیفه داریم در آن جهت حرکت کنیم تا برای ظهور آن بزرگوار آماده شویم. اعتقاد به امام زمان عجل‌الله‌فرجه به معنای گوشه‌گیری نیست... . امروز اگر ما می‌بینیم در هر نقطه دنیا ظلم و بی‌عدالتی و تبعیض و زورگویی وجود دارد، اینها همان چیزهایی است که امام‌زمان عجل‌الله‌فرجه برای مبارزه با آنها می‌آید. اگر ما سرباز امام زمانیم، باید خود را برای مبارزه با اینها آماده کنیم».

پی‌نوشت:
[1]. صدقی، ابوالفضل، «جریان شناسی انجمن حجتیه»، فصلنامه تخصصی پانزده خرداد، دوره سوم، سال86.
[2]. باقی اصفهانی، محمدرضا، مجالس حضرت مهدی(عج)، ص259، قم: انتشارات نصایح، چاپ دوم.
[3]. تاجری، حسین، انتظار بذر انقلاب، ص113.
[4]. صدقی، ابوالفضل، «جریان شناسی انجمن حجتیه»، فصلنامه تخصصی پانزده خرداد، دوره سوم، سال86