پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ لاابالی گری دینی و بی قید و بند شدن نسبت به ارزش های یک دین راه سعادت و کمال را بر انسان خواهد بست. دین و آموزه هایش آمده تا انسان را با یک برنامه ی جامع از اعتقاد گرفته تا کوچکترین اعمال در رفتار، به نهایت ارزش انسانی برساند. اگر انسان پایبند به ارزشها و آموزه های دین شد، عبد خدا می شود و به برکت همین عبودیت و بندگی مقامات بالا و والا خواهد رسید.

رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند
بنگر که تا چه حد است مکان آدمیت[1]

رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله عبودیت را به حد اعلی رسانید تا جایی که فرشته ی وحی نازل شد و از طرف پروردگار عالمیان گفت: مَا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى [2] ما قرآن را بر تو نازل نكرديم كه به زحمت افتى! در شأن نزول این آیه ی شریفه به عبادت های طولانی ایشان اشاره شده و آورده اند: پيامبر (صلي الله عليه و آله) بعد از نزول وحى و قرآن، عبادت بسيار مى‏كرد، مخصوصا ايستاده به عبادت مشغول مى‏ شد آن قدر كه پاهاى آن حضرت متورم گرديد. گاه براى آنكه بتواند به عبادت خود ادامه دهد، سنگينى خود را بر يك پا قرار مى ‏داد، و گاه بر پاى ديگر، گاه بر پاشنه پا مى‏ايستاد و گاه بر انگشتان پا. آيات فوق نازل شد و به پيامبر (صلي الله عليه و آله) دستور داد كه اين همه رنج و ناراحتى بر خود تحميل نكند.

او که اشرف مخلوقات و صاحب دین مقدس اسلام بود در عبادت چنین عمل می نمود و به خوبی فهماند که هر درجه ای را در دنیا و آخرت طالب هستی، می بایست از خالق احد و واحد بطلبی و بندگی او رمز رسیدن به مطلوب است. تا آنجا که خداوند پیامبرش را به مقام رسالت برگزید و قبل از آن درجه ی بالاتری به وی عطا نمود و نبی اش را به عبد بودن پذیرفت! اَشهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبدُهُ وَ رَسُولُهُ[3] گواهی می دهم محمّد (صلی الله علیه وآله) بنده و فرستاده اوست.

و در مقابل، افرادی که اسماً دین اسلام را پذیرفته اند ولی رسماً اعمال و فرامین آن را ترک گفته و به بهانه های واهی از خود ساقط کرده اند و این گروه به طور قطع رسول مکرم اسلام را سرمشق خود قرار نداده اند و بعضی متصوفه از این قماشند. لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَن كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا [4] قطعاً براى شما در [اقتدا به‏] رسول خدا سرمشقى نيكوست، براى آن كس كه به خدا و روز بازپسين اميد دارد و خدا را فراوان ياد مى ‏كند.

ایشان که مدعی ذکر و ورد و چله گرفتن برای وصول هستند چرا به نص صریح آیات قرآن عمل نمی کنند و چرا اسوه و نمونه ی کامل عبودیت و بندگی را که خدا معرفی کرده رها کرده و به دنبال انسان های سراپا گناه و معصیت افتاده اند؟!

ایشان با شریعت گریزی و ترک اعمال واجب و آموزه های دینی که ملتزم بودن به آن بر هر مسلمی واجب است، نه تنها به مقامی نمی رسند، که در دره های تاریک جهل و ضلالت سقوط کرده و در آخرت نیز با گمراهان محشور خواهند شد.

1- گنجور / سعدی / مواعظ  / غزلیات / غزل ۱۸
2- سوره : طه / آیه : 2
3- تشهد نماز واجب
4- سوره: الاحزاب / آیه : 21