پیشوای بهائیت عبدالبهاء، بیماری طاعون را طبق نظر پزشکان، بی‌درمان خواند و راهکار پیشگیری از طاعون را در نوشیدن زیاد آب زرشک معرفی کرد.

چگونه آیینی که خود را نوین و بی‌مانند معرفی می‌کند، از درمان‌های روز بی‌خبر بوده و به درمان‌های چندهزار سال قبل رجوع می‌دهد؟

وقتی بخشی از آموزه‌های یک دین، آمیخته با نادانی و خلاف علم باشد، از کجا می‌توان به مابقی آن اعتماد کرد؟!