پس از اینکه هخامنشیان سرزمین بابِل (در عراق امروزی) را تصرف کردند، گاهشماری (تقویم) را از آنان آموختند. در دوران هخامنشی، گاهشماری شامل 4 فصل و 12 ماه بود و ابتدای پاییز، آغاز سال جدید بود:

Encyclopædia Iranica, Calendar: i. Pre-Islamic Calendars, Vol. IV, Fasc. 6-7, pp. 658-677
مری بویس، زرتشتیان آداب و باورهای دینی آن‌ها، ترجمه عسکر بهرامی، تهران: نشر ققنوس، 1391، ص 134،

ماه مرداد در تقویم هخامنشی، dǝrǝnābājiš نامیده می‌شد که در لغت به معنی «باجِ درو» است. یعنی ماهی که ارباب‌ها و زمین‌داران، از کشاورزان بابت محصولات درو شده، باج می‌گرفتند.

بهار مختاریان، «ماه مرداد، ماه باج». انسان‌شناسی و فرهنگ، ۳۱ تیر ۱۳۹۱ (بر اساس پژوهشی از ٌWalther Hinz و Pierre Briant)

در اسلاید چهارم، نام و معنی ماه‌ها در تقویم هخامنشی را می‌بینیم.