پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وقتی در رابطه با «بی تی اس» صحبت می‌شود، اکثر مردم شناختی از بی تی اس ندارند، ولی برخی تقریباً شناخت خوبی دارند، گزاره‌هائی که مردم در مورد آنان شنیده‌اند و یا بی تی اس را به واسطه‌ی آن‌ها شناخته‌اند، این‌گونه است:

پسران دختر‌نما یا اصطلاحاً مُخنّث؛[1] جنسیت خواننده‌ها معلوم نیست، خوانندگان پاپِ کره‌ای هستند، ترویج ظلم‌پذیری می‌کنند، شیطان‌پرستی را ترویج می‌کنند، مفاهیم ضدخدایی را تبلیغ می‌کنند، همجنس‌باز هستند، به دیگران همیشه احترام می‌گذارند، تتو و نگاره روی بدن دارند، پسرانی که با عمل‌های جراحی زیبایی و رژیم غذائی و... زیبا شده‌اند. در کلیپ‌هایشان از نمادها و علامات فراماسونری استفاده می‌کنند، وقیح هستند و رفتارهای جنسی را وسط اجرای موزیک ویدئو نشان می‌دهند، ظاهرگرایی افراطی دارند، تجمل گرایی را ترویج می‌کنند، هویت جنسی مشخصی ندارند، ابزار دست سرمایه‌داری و نظام سلطه و آمریکا هستند، آیدل‌ها [2] برده‌های شرکت‌ها و کمپانی‌ها هستند و ... .

به‌ صورت کلی این تعاریف با کمی ‌اغماض، صحیح است. این نشان می‌دهد بخشی از مردم ماهیت این جریان را شناخته‌اند، هرچند جمعیت اندکی هستند، اما درهمین مورد باید خاطر نشان کرد همانطور که برخی گفته‌اند آیدول‌ها خود برده کمپانی هستند، پس خود بی تی اس یک ابزار می‌باشد و شأن ایجاد یک جریان فرهنگی را ندارد، بلکه این کمپانی‌ها و دولت کره است که موج کره‌ای را ایجاد کرده ‌است و آیدول‌ها مثل عروسک خیمه شب بازی در دست آنان می‌باشند (یعنی فقط تابع محض هستند). بی‌ تی اس با تبلیغات و هزینه‌های کمپانی خود مشهور شد و اگر کمپانی بخواهد به‌ سادگی آنان را کنار می‌گذارد. می‌بینیم خیلی از آیدل‌های دیگر هستند که از نظر نوازندگی، زیبائی، خوانندگی، رقص و... بهتر از بی تی اس هستند، ولی مشهور نیستند؛ لذا مهارت فقط عامل شهرت نیست، بلکه سیاستی خاص، بی تی اس را مشهور کرده است و از این شهرت نفع می‌برد.

آیدل‌ها بخشی از یک ماجرای توطئه هستند. لذا طراحی لباس و مفاهیم خوانندگی و حرکات و رقص و اجرا همه برنامه‌ریزی شده است و اهدافی را دنبال می‌کنند. آیدول‌ها در کم و کیف اهداف گروه نمی‌توانند دخل و تصرفی کنند، شاید بتوانند کمی طراحی‌ها و شیوه اجرا و... را تغییر دهند، ولی این تغییرات با موافقت مدیران کمپانی برای نتیجه بخش بودن بهتر اهداف کپانی است و عمل‌های زیبایی و... هم با تصمیمات کمپانی است.

در فرهنگ کره نمی‌شود به راحتی و آشکارا اعلام همجنس‌گرایی کرد، ولی در آهنگ‌ها، رفتار و... این مسئله را نشان می‌دهند؛ چون در کره همجنس‌گرایی مقبول نمی‌باشد و واکنش‌های مخالفین در این‌باره سخت خواهد بود. از وقتی که اعضای بی تی اس آلبوم‌های فردی «سولو» [3] می‌دهند، اعضاء بد پوشش‌تر شدند و مفاهیم غیر اخلاقی بیشتر و آشکارتر شده و ناهنجاری و بی اخلاقی در خوانندگان سولو زیاد به چشم می‌خورد. گزاره‌های همجنس‌گرایی و شیطان‌پرستی بی تی اس را با شواهد و قراین می‌شود اثبات کرد؛ مثلاً پرچم LGBT و نمادهای شیطان‌پرستی و فراماسونی را در موزیک ویدئوهای خود استفاده کرده‌اند و... یا در یک کلیپ ویدئو «جونگ‌کوک» از اعضای بی تی اس به «تهیونگ» عضو دیگر بی تی اس می‌گوید: «معصومیتت رو دوست دارم و با گرفتن دست‌هایش این جملات عاشقانه را می‌گوید و حالت این دو و نحوه بیان در ویدئو، ترویج همجنس گرایی است با توجه به اینکه همجنس بازی و کاپل[4] بودن تهیونگ و جونگوک مشهور است. این لجنزاری است که الگوی جوانان ما شده است».

پی‌نوشت:
[1]. مردی که در جماع ناتوان باشد و حالات زنانه داشته باشد، کنایه از بی‌غیرت و بی‌حمیت. فرهنگ فارسی معین.
[2]. خواندگان مشهور و محبوب.
[3]. سولو solo، به معنای «تنها» و «منفرد» قطعه یا قسمتی از موسیقی است که توسط یک اجراکننده، اعم از نوازنده یا خواننده، اجرا می‌شود. این واژه همچنین برای اجرای هنریِ انفرادی و گاهی برای اطلاق به اجراکننده به صورت تک‌نواز (به لاتین: soloist) به‌ کار می‌رود. فرهنگستان زبان و ادب فارسی برابرهای تک‌خوانی، تک‌نوازی و تنها را برای سولو تصویب کرده‌ است.
[4]. «کاپل» یعنی دو نفر یا شخصی که ازدواج کرده باشند، یا نامزد کردند و یا در غیر این‌ صورت به‌ طور نزدیکی با روابط عاشقانه و جنسی مرتبط باشند.

محمد جواد نصیری