پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالحمید در ادامه خطبه‌های انتقادی خود، این هفته با این بیان که ملت ایران می‌خواهد مدیرانی لایق داشته باشد، به بحث انتخابات در ایران ورود کرد و سخنی که در دهه‌های گذشته از زبان ناکامان انتخابات بیان می‌شد و انتخابات را بدون دلیل غیر آزاد معرفی می‌کردند، به انتخابات ایران نسبت داد. وی گفت: «انتخابات‌ها به نحوی نبوده که افراد شایسته و توانمند روی کار بیایند ... این خیزش‌ها و اعتراضات اخیر مردم نتیجه روند انتخابات است. ... ما نتوانستیم مغزهای متفکر و انسان‌های توانمند و مدیران لایق را به صحنه بیاوریم و از آنها کار بگیریم، بلکه افراد ضعیف را روی کار آوردیم. ... ملت انتخابات آزاد می‌خواهد؛ می‌خواهد کسانی را انتخاب کند که انسان‌های مدیر و توانمند و مقتدر باشند که اختیار تصمیم‌گیری داشته باشند و اجازه ندهند کشور با بحران مواجه شود و بتوانند بحران‌ها را مدیریت کنند. ... تأکید می‌کنم که با مخالفان‌ درجه یک خودتان بنشینید. با زندانیان و علما و دانشگاهیان بنشینید. علما حرف دارند، ما برای مشکلات کشور راه‌کار داریم. دانشگاهیان حرف دارند. مردم ایران در داخل و خارج حرف دارند؛ به حرف این‌ها گوش کنید. البته فقط گوش کردن خالی نباشد، بلکه عمل کنید و وارد صحنه بشوید. این وحدت ملی و امنیت ملی را فراهم کرده و کشور را از هرج‌ومرج و مشکلات و تنش‌ها و نقصان بیشتر حفاظت می‌کند. ... همان‌طور که در بسیاری از کشورها انتخابات جریان دارد و افراد دیندار و کسی‌که اعتقادی به دین ندارد، اما کشور و منافع کشور را قبول دارد وارد صحنه می‌شوند، مردم ایران هم می‌خواهند مدیران لایقی داشته باشند؛ حالا تفاوتی نمی‌کند که این مدیر اهل نماز باشد یا نباشد، ولی وجدان کاری داشته باشد، دلسوز باشد، سوءاستفاده مالی نکند و فساد نباشد.»[1]

عبدالحمید که چندی است در موضع کارشناس اقتصاد، نظرات عجیب اقتصادی برای رفع مشکلات کشور می‌دهد،[2] اکنون علت اغتشاشات را به نحوه برگزاری انتخابات مربوط دانست و می‌گوید نظارت شورای نگهبان مانع ورود نخبگان و متخصصان بی‌دین شده است. درباره اغتشاشات باید گفت که علت اصلی اغتشاشات سال گذشته، مربوط به معیشت و اقتصاد نبود و رصدهای انجام شده و مصاحبه با افراد دستگیر شده، مشخص کرد که با این‌که مردم در مشکلات اقتصادی هستند و یکی از مشکلات کشور، مشکل معیشت و اقتصاد است، انگیزه اغتشاشگران، هیچ انگیزه اقتصادی نبوده و آنان به جهت مسائل اقتصادی به خیابان نریختند؛ بلکه نوعی اغتشاش مدیریت شده از سوی دشمن برای براندازی نظام جمهوری اسلامی بود که در ابتدا با انگیزه مخالفت با دستورات دینی آغاز کردند و با هیجانات ایجاد شده، عده‌ای اندک از جوانان را به میدان کشاندند که درگیر مسائل اقتصادی نشده‌اند و کسانی‌که عبدالحمید هر هفته به خیابان می‌کشاند، بر اثر فضای دوقطبی شیعه و سنی بود که ایجاد کرده بود و نظام را در مقابل اهل سنت نشان می‌داد؛ اما درباره ورود وی به انتخابات می‌توان گفت که این موضع، چرخش وی از رهبری مخالفین نظام به سمت موضع قبلی وی (باج‌خواهی در ایام انتخابات) است؛ وی در برهه‌های مختلف با این روش سود می‌برد؛ در انتخابات‌های گذشته، با سخن از مظلومیت اهل سنت، تبعیض بین اهل سنت و شیعه، درخواست وزیر و پست‌های حکومتی برای نخبگان اهل سنت، از برخی کاندیداهای انتخابات حمایت می‌کرد و خود را به عنوان بزرگ اهل سنت نشان می‌داد؛ سپس منافع خودش تأمین می‌شد؛ کما این‌که زندگی اشرافی و مرفه او بر خلاف عموم اهل سنت، نشانگر این مطلب است.

منافع عبدالحمید در هر زمانی که دادی بر آورده، از این قرار است که هزینه‌های گزاف مسجد مکی بیشتر تأمین شود؛ خوی شهرت و جاه طلبی او ارضاء شود و به عنوان رهبر اهل سنت ایران به‌حساب آید؛ اکنون نیز از این چرخش قصد دارد به نظام اسلامی اعلام کند که نماینده تمام اهل سنت و اقلیت‌های غیر مسلمان است و تنها راه فروکش کردن این اعتراضات و اغتشاشات این است که به جای دیدار با برخی گروه‌ها که در آن فایده‌ای نیست، به مذاکره و دیدار با مخالفین بپردازید (و به نمایندگی از این افراد عبدالحمید را راضی کنید.)

وی که ظاهراً نتوانسته در انتخابات گذشته سودی ببرد و با سیاستی که اعمال کرد و مشخص نشد که از کدام کاندیدا حمایت کرد و سخنان متناقض از او پخش شد، به صورتی که می‌توانست اگر لازم شد حمایت خود را از رئیس جمهور فعلی تکذیب کند، مشخص شد که رهبری اهل سنت را ندارد و برخی گروه‌های اهل سنت به او نامه اعتراضی نوشته و به او بهایی داده نشد؛ تمام تلاش او در این مقطع این است که دوباره به او توجه شود و حق السکوت بگیرد. او با هشت ماه مبارزه مستمر، این دفعه پا را از توقعات گذشته فراتر گذارده و غنیمتی حسابی انتظار دارد؛ وی انتظار تغییر قانون و رد صلاحیت نشدن اطرافیان طغیانگرش را دارد. با توهمی که از این چند ماه برای او ایجاد شده، انتظار می‌رود که در این انتخابات، علاوه بر اعلام کاندیداهای اهل سنت برای مجلس، برای اقلیت‌ها و حتی شیعیان نیز لیست بدهد؛ در حالی‌که باید بداند که موظف است موضع خود را مشخص کند؛ آیا او و هم‌فکرانش، به نظام و قانون اساسی و اسلام معتقد و پایبند هستند یا نه؟ رفتار هشت ماهه او چنین چیزی را نمی‌رساند.

پی‌نوشت:
[1]. سخنان عبدالحمید در خطبه‌های 22 اردیبهشت 1402.
[2]. «نظرات تخصصی عبدالحمید در حل مشکلات اقتصادی کشور»