پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ تبری به معنای بیزاری جستن قلبی و درونی از دشمنان خدا و اولیاء او و کناره گرفتن از رفتار و مشی آن‌ها در عمل است؛ جریان افراطی تشیع لندنی در این موضوع، دچار انحراف، کج فهمی و بزرگ‌نمایی شده است. در حقیقت تبری و تولی، دو اصل مهم دینی هستند که انسان مؤمن را از انحراف دینی نجات داده و گرایش‌های قلبی و عملی او را مدیریت کرده و خط و مشی الهی و استقامت در مسیر اسلام راستین را برای او تضمین می‌کنند؛ اما جریان تشیع انگلیسی با بزرگنمایی و انحراف در این اصل کارآمد، آن را به یکی از آسیب‌های تشیع بدل کرده است که برخی از مصادیق آن را ذکر می‌کنیم:

بزرگنمایی در تبری کاذب؛
تشیع انگلیسی با غلو در تبری، اسلام را در تبری دروغین خلاصه می‌کند و تمامی مطالب دینی را به سمت آن سوق می‌دهد؛ از دیدگاه شیعه لندنی، تبری، مخاصمه و مواجهه با اهل سنت و توهین و دشنام به آن‌ها و مقدسات آن‌ها معنا می‌شود؛ این تفسیر از تبری که حاکی از نگاه بسته و فقط تاریخی به این اصل مترقی و به روز است، نوعی غلو در عقیده را در پی دارد؛ این در حالی است که شیعه واقعی، همیشه خود را از باطل دور کرده و جریان غصب خلافت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) را نیز از مصادیق باطل می‌داند و در این زمینه از غیر شیعیان پیروی نمی‌کند.

شیعه با بصیرت، تبری را فقط مربوط به یک جریان تاریخی در چهارده قرن قبل نمی‌داند و معتقد است مصادیق تبری فقط غاصبان حق اهل بیت (علیهم‌السلام) در سده اول و دوم هجری قمری نیستند، بلکه باید امروز نیز از شمرهای زمان دوری جسته و در فکر و عمل از افکار و افعال دشمنان اسلام تبری و دوری کرد.

ارائه این تفسیر غلط از تبری توسط این جریان افراطی، سبب شده است تا مبلغین جریان تشیع انگلیسی تنها به بیان مسائل اختلاف برانگیز بپردازند؛ موضوعاتی که شیعه و سنی در آن اختلاف داشته و آن‌ها می‌توانند با دامن زدن به این مباحث، به تشدید دشمنی‌های دینی و مذهبی بپردازند. از این جهت بسیاری از آموزه‌های مهم دینی، همچون توحید و نبوت، توسط مبلغان این جریان مورد غفلت واقع شده و پیروان این جریان به این اصول عقاید اسلامی نیز تنها از نگاه اختلاف مذهبی شیعه و سنی نگریسته و لذا پاسخی مناسب و منطقی در برابر شبهات دیگران ارائه نمی‌کنند.[1]

تحریف در مصداق دشمن؛
غلو شیعه انگلیسی در موضوع تبری، باعث فهم غلط از مصادیق تبری در زمان ما شده است؛ از این رو بزرگان این جریان، به جای موضع‌گیری در قبال مستکبران و استعمارگران اسلام ستیز، به رویارویی با اسلام خواهان و شیعه دوستان پرداخته و از آن‌ها تبری می‌جویند؛ آن‌ها در برابر جنایات گروهک‌های تکفیری اشغال‌گران غربی و جنایات رژیم صهیونیستی سکوت می‌کنند؛ ولی جریان‌های مقاومت را کوبیده و امثال سیدحسن نصرالله را دشنام می‌دهند که این نمونه‌ای اسفبار از بی‌بصیرتی در شناخت مصداق دشمن است.

شیعه انگلیسی صف بندی خود با دشمن دین را به هم زده و خود را در صفی قرارداده که به سپاه استعماری انگلیس ختم می‌شود؛ آنان چشم بر جنایات آمریکا، انگلیس و صهیونیست‌ها بسته و دشمن اصلی خود را مسلمان سنی مذهب می‌دانند؛ این تفسیر از تبری، کاذب بوده و منجر به تحریف در مصداق دشمن می‌شود که باید از آن پرهیز کرد.[2]

پی‌‌نوشت:
[1]. خبرگزاری فارس، «هشت نکته برای شناخت بهتر افراط گرایی شیعی».
[2]. خبرگزاری شبستان، «تشیع انگلیسی از اسلام آمریکایی خطرناک تر است»