جریان افراطی «شیعه انگلیسی»، بر پایه مبانی و تفکراتی، از جمله مخالفت شدید با علوم عقلی، به ویژه فلسفه شکل گرفته است و طرفداران این جریان، عقل نظری و صِرف عقل را حجت ندانسته و علوم عقلی که بر پایه عقل نظری ایجاد شده را بیراهه و خارج از اسلام می‌دانند.

از شاخصه‌های اساسی جریان افراطی تشیّع لندنی، افراط و غلوّ در مسئله تبرّی است. به دلیل همین مبنای افراطی است که طرفداران و بزرگان این جریان، مخالف با آرمان آزادی فلسطین و قدس و جبهه مقاومت هستند و اسرائیل غاصب را به رسمیت می‌شناسند و چشم بر جنایات دشمن اصلی تشیع (صهیونیسم) بسته‌اند، این در حالی است که سیره اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع)، خلاف این مبنا است.

تشیع انگلیسی با غلو در تبری، اسلام را در تبری دروغین خلاصه می‌کند و تمامی مطالب دینی را به سمت آن سوق می‌دهد؛ از دیدگاه شیعه لندنی، تبری، مخاصمه و مواجهه با اهل سنت و توهین و دشنام به آن‌ها و مقدسات آن‌ها معنا می‌شود، این تفسیر از تبری که حاکی از نگاه بسته و فقط تاریخی به این اصل مترقی و به روز است، نوعی غلو در عقیده را در پی دارد.

تشیع لندنی به مانند جریان انجمن حجتیه که تشکیل حکومت در زمان غیبت را بدعت می‌داند، دارای تفکر جدایی دین از سیاست است. رهبران این جریان افراطی برای دیدگاه خود، استناداتی روایی نقل می‌کنند، در حالی‌که در سند برخی از این روایات، افراد ضعیف و دروغگو هستند و دلالت اخبار آنان با دیگر روایات، در تناقض است.

صالح سیبویه، رئیس «مجلس اسلامی جهانی علمای دین» سفرهای بین المللی و دیدارهایی با نمایندگان ادیان دیگر با محوریت تأکید بر صلح و هم‌زیستی مسالمت آمیز داشته است؛ این مجلس در سال‌های اخیر و در اوج حرکت‌های سیاسی برای پروژه عادی ‌سازی روابط کشورهای اسلامی با رژیم صهیونیستی و با حمایت افرادی که مرتبط با جریان شیرازی‌ها هستند، تأسیس شده است.

جریان شیعه لندنی برخلاف گذشته، رهبری فکری و سازماندهی خاصی دارد و برنامه‌های مشخصی را نیز پی می‌گیرد. به طورکلی در این مسیر می‌کوشند تا جاذبه‌های تشیع را به دافعه تبدیل کنند و با ارائه چهره متفاوت و زشت از تشیع در منظر جهانیان، مانعی در برابر گسترش آموزه‌های ناب شیعی پدید آورند.