پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ دوران معاصر ما شاهد بروز یا تقویت گروه‌های تندروی منسوب به اهل تسنن و تشیع است که با دقت در میزان فعالیت دو گروه، آشکار می‌گردد که اقدامات این دو گروه به موازات هم افزایش یافته است؛ به این معنا که هر چه فعالیت رسانه‌ای شبکه‌های افراطی منسوب به شیعه و توهین به مقدسات اهل سنت بیشتر شده، تندروی‌های گروه‌های تروریستی منسوب به اهل تسنن و تکفیرهای رسانه‌های وهابی نیز بیشتر شده است؛ گویا افزایش فعالیت آن‌ها، ارتباط مستقیم با یکدیگر دارد. به گفته سید مقاومت جناب سید حسن نصرالله: «امروز می‌بینیم که همه امکانات برای این دو گرایش یعنی گرایش (تکفیر و غلو و تندروی) فراهم است و همه رسانه‌ها فضای لازم را برای گرایش‌های تکفیر‌، غلو، تندروی، اهانت، توهین، اتهام، قتل و کشتار فراهم می‌کنند.»[1]

امروزه با اینکه دیده می‌شود شبکه‌های ماهواره‌ای منسوب به جریان مقاومت از ماهواره عرب ست و ماهواره‌های اروپایی حذف می‌شود، اما با این حال همه درهای جهان به روی شبکه‌های فتنه انگیزی مانند شبکه وصال، صفا، فدک و غیره باز است. این قضایا خود حکایت از ارتباط مستقیم این دو جریان با  کشورهای غربی به ویژه انگلیس تفرقه افکن است و به همین دلیل است که بسیاری از علما و بزرگان، شیعه‌ای را که به اسم دفاع از تشیع به مقدسات اهل سنت توهین می‌کند و تظاهر به مقابله با سلفی‌گری و وهابیت می‌کند، در واقع با اشاعه بدعت، تمام تلاشش را جهت ایجاد اختلاف بین شیعه و سنی به کار می‌گیرد، تا جایی که حتی نام وحدت را به هفته برائت تغییر داده و همه کینه و عداوتی را که باید علیه دشمنان اسلام به کار برد در مقابل مسلمانان آشکار می‌کند، شیعه واقعی نمی‌دانند. در نتیجه باید گفت که این دو جریان به ظاهر مخالف و مورد حمایت غرب، از رویکرد و اهدافی یکسان برخوردارند که به یکی از سیاست‌های آنها اشاره می‌شود.

مقابله با دین با استفاده ابزاری کردن از دین؛
با دقت در محتوای رسانه‌های دو جریان شیعه و سنی افراطی تکفیری در جهان اسلام، آشکار می‌گردد که رسانه‌های این دو گروه، رسالت خویش را در مقابله و دشمنی با جریان مقابل خلاصه کرده و شیعه افراطی، سنی را کافر می‌داند و سنی تکفیری، شیعه را رافضی و خارج از دین قلمداد می‌کند. اگرچه هر دو جریان در رفتار و عمل همسو و هم جهت بوده و از یک آبشخور تغذیه می‌شوند. بنابراین جریان تندروی اهل سنت با تکیه بر آموزه‌های وهابیت و افکار انحرافی و برداشت‌های ناصواب از آموزه‌های اسلام و با تکیه بر روحیه انحصارگرایی دینی برداشت و تفکر خود را عین حقیقت دانسته و کوچک‌ترین مخالفت با اندیشه‌های خویش را عامل خروج از مسیر شریعت و کفر به حساب می‌آورد و بسیاری از اهل سنت و هم کیشان خود را نیز تکفیر می‌کند و روحیه اختلاف و تفرقه را از میان اهل تسنن پایه‌گذاری می‌کند.
از طرفی جریان تندرو در شیعه نیز کمترین زاویه با اندیشه‌های خویش را برنتافته و با معرفی افکار خویش به عنوان یک معیار برای پذیرش شریعت، تکفیر مسلمانان، حتی دیگر شیعیان را در دستور کار قرار داده است و تفرقه در میان امت اسلامی را از ایجاد اختلاف در میان خود شیعیان بنیان می‌نهد.

پی‌نوشت:
[1]. افضلی، محمد علی و مومنی ها، محمد علی، غلو و افراط درجریان شیعه انگلیسی، ص148.