پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ قرآن کریم امیدواری را موهبت الهی به مؤمنان می‌داند و با مقایسه میان مؤمنان و کفار، می‌فرماید هم شما از طرف دشمن به رنج می‌افتید و هم دشمن از طرف شما به رنج می‌افتد و از این جهت مساوی هستید؛ اما برتری امیدبخش جبهه شما در مقابل دشمن، این است که خدا به شما وعده پیروزی داده است، در حالی‌که همواره به جبهه مخالف شما، وعده هلاکت و انقراض داده است.

«وَ لا تَهِنُوا فِي ابتِغاءِ القَومِ إِن تَكُونُوا تَألَمُونَ فَإِنَّهُم يَأْلَمُونَ كَما تَأْلَمُونَ وَ تَرجُونَ مِنَ اللَّهِ ما لا يَرجُونَ وَ كانَ اللَّهُ عَليماً حَكيماً [نساء/104] و نباید در کار دشمن سستی و کاهلی کنید که اگر شما به رنج و زحمت می‌افتید، آن‌ها نیز (از دست شما) رنج می‌کشند، با این فرق که شما به لطف خدا امیدوارید و آن‌ها امیدی ندارند و خدا دانا و حکیم است (و امیدواران را محروم نمی‌سازد)»

وعده خدا به هلاکت و اضمحلال مستکبران در قرآن، فراوان است که در اینجا به این یک آیه که هم دربردارنده شکست کفار و هم نویدبخش پیروزی مؤمنان است، اکتفا می‌کنیم: «قاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَيْدِيكُم وَ يُخْزِهِمْ وَ يَنْصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَ يَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِينَ [توبه/14] با آنان بجنگيد تا خداوند آنان را به دست‌هاى شما عذاب كند و خوارشان سازد و شما را بر آنان پيروز كند و دل‌هاى مؤمنان را تشفى و مَرهَم نهد.»

در عرصه جهاد با دشمن، ممکن است بعضی از مجاهدان در میانه راه، به فیض شهادت نایل شوند و شاهد پیروزی نهایی صالحان و شکست دشمنان نباشند؛ اما این نیز عین پیروزی است. به تعبیر قرآن کریم: «قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنَا إِلَّا إِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِ [توبه/52] بگو آیا شما منافقان جز یکی از دو نیکویی (بهشت و یا فتح) چیزی می‌توانید بر ما انتظار برید.»