پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بخش قابل توجهی از زرتشتیان، اکنون، به جهت مترقی و "به روز" جلوه دادنِ دین خود، مدعی اند که در دین زرتشتی، شریعت به معنیِ احکام، از قبیل بایدها و نبایدها وجود ندارد. به عبارتی، دین زرتشتی، کسی را از طریق واژگان "باید" و "نباید" وادار به انجام کاری نمی‌کند. چه اینکه دین زرتشتی، دین آزادی است و احکام، آزادی انسان را سلب می‌کند.

در پاسخ می‌گوییم که اولاً این قشر از زرتشتیان، معنی آزادی را نفهمیده‌اند. همان طور که بسیاری امور دیگر را نفهمیده‌اند. آزادی به معنی ولنگاری نیست که هر کس، هرچه خواست انجام دهد. اگر کسی به خود یا خلق آسیب بزند، با او چه می‌توان کرد؟ باید او را از این کار منع کرد. همان گونه که همه جوامع برای مدیریت روابط، قوانینی دارند که عبارت است از بایدها و نبایدها. دین هم که متکفّل امر دنیا و آخرت (و قدر متیقن، ناظر به  آخرتِ) انسان‌هاست، برای رساندن انسان به مقصود، دربردارنده "بایدها و نبایدها" است. این منافاتی با آزادی انسان ندارد. بلکه احکام خداوند، انسان را از حیوانیت به انسانیت سوق می‌دهد و این همان آزادی حقیقی است.

ثانیاً در اوستا (کتاب دینی زرتشتیان) بایدها و نبایدهای بسیاری آمده است. مثلاً نَسکِ وِندیدادِ اوستا و سایر متون رواییِ زرتشتی، مملوّ از احکام و قوانین و همین بایدها و نبایدها است.

برای نمونه در قوانین زرتشتی، هر کس به 15 سالگی برسد و قوانین زرتشتی را نپذیرد، بر زرتشتیان فَریزوان است (یعنی واجب و فریضه است) که این چنین شخصی را سنگسار کنند.(1) یا در قوانین زرتشتی آمده که زن روسپی (بدکاره) را باید کُشت و این خون ریختن، کردار نیک است.(2)

در قوانین زرتشتی، اگر پدری دخترش را شوهر دهد و این دختر به وصلت راضی نمی‌شد، مرگ‌ارزان (یعنی سزاوار مرگ) شمرده می‌شد.(3) همچنین، در قوانین زرتشتی آمده که اگر برده‌ای کار نکند، در حُکم گاوِ تنبل است. پس آنقدر باید او را کتک زد تا فرمانبرداری کند. اگر باز هم اطاعت نکرد، مرگ ارزان شده و می‌توان او را به قتل رساند.(4)

شبیه این، هزاران مورد "باید" و "نباید" در متون زرتشتی وجود دارد. پس این ادعاها که «دین زرتشتی، کسی را وادار به انجام کاری نمی‌کند، یا دین زرتشتی، دین آزادی است و...» متکی به اسناد دینی و تاریخی نیست. بلکه بافته‌های برخی از زرتشتیان معاصر است تا به این وسیله، دین خود را زیبا جلوه دهند.

پی‌نوشت:

1. بنگرید به رساله‌ی «صد در نثر، صد در بندهش»، باب 46 :
Saddar Nasr & Saddar Bundehesh, Edited by Ervad Bamanji Nasarvanji Dhabhar , The Trustees of theParsee Punchayet Funds & Properties , Bombay 1909 , p.35-36
2. اوستا، وندیداد، فرگرد 18، بند 65. اوستا، گزارش دکتر ج. دوستخواه، انتشارات مروارید، تهران، ۱۳۹۱، ج 1، صص 858-857. وندیداد، پژوهش جیمز دارمستتر، ترجمه موسی جوان، تهران: دنیای کتاب، ۱۳۸۴. ص254-255
3. تورج دریایی، شاهانشاهی ساسانی، ترجمه مرتضی ثاقب فر، تهران: انتشارات ققنوس، 1386، صص 173-175.
4. روایت پهلوی، ترجمه مهشید میرفخرایی، تهران: مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، 1367، ص 45.