پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از شبهاتی که در ایام فاطمیه توسط وهابیت و دشمنان شیعه در شبکه های ماهواره‌‌ای و فضای مجازی منتشر شده و در بین جوانان و نوجوانان شیعه منتشر می‌شود این است که چگونه می‌توان باور داشت كه با وجود حضرت علی (علیه‌السلام) و افرادی مانند سلمان و ابوذر در درون منزل، همسر او حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) برای باز كردن درب خانه برود! چرا خود حضرت علی (علیه‌السلام) برای باز كردن درب نرفت؟ آیا این با غیرت حضرت علی (علیه‌السلام) در تنافی نیست؟

وهابیت سعی دارد با ترویج اینگونه  شبهات در فضای رسانه‌ای و مجازی بر روی جنایت برخی از صحابه که به خانه وحی هجوم برده و منجر به شهادت یگانه دختر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) شدند سرپوش بگذارد؛ غافل از اینکه این مسئله فراموش شدنی نیست؛ زیرا علاوه بر منابع شیعه در منابع اهل سنت نیز ماجرای جسارت برخی از صحابه به دختر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه وآله) به وضوح بیان شده است.

در پاسخ به این شبهه که چرا خود حضرت علی (علیه‌السلام) برای بازكردن درب نرفت باید گفت أولا: آنچه كه از برخی از روايات استفاده می‌شود این است که حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) نزديك درب ورودی منزل نشسته بود و با ديدن عمر و همراهانش درب را به روی آنان بست.
مرحوم عياشی در تفسير، شيخ مفيد در الإختصاص و ... نوشته‌اند: «... عمر گفت: برخيزيد تا پيش او (علی) برويم؛ پس ابوبكر، عمر، عثمان، خالد بن وليد، مغيرة بن شعبه، ابوعبيده جراح، سالم مولی ابوحذيفه، قنفذ و من به همراه او راه افتاديم؛ چون نزديك خانه رسيديم، فاطمه آنان را ديد و لذا در را بست و شک نداشت كه بدون اجازه وارد نخواهند شد. عمر در را كه از شاخه‌های خرما ساخته شده بود، با لگد شكست، سپس وارد خانه شدند و علی را بيرون آوردند، در حالی كه كمرهای خود را بسته بودند.»(1)

ثانياً: حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) شكی نداشت كه این افراد بدون اذن داخل منزل نخواهند شد؛ چون نص قرآن است كه بدون اجازه وارد خانه كسی نشويد. «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتًا غَيْرَ بُيُوتِكُمْ حَتَّى تَسْتَأْنِسُوا ...(نور/۲۷) ای اهل ایمان! هرگز به هیچ خانه مگر خانه‌های خودتان تا با صاحبش انس و اجازه ندارید وارد نشوید و (چون رخصت یافته و داخل شوید) ...»

علاوه بر اين، تصور اين بود كه با توجه به موقعيت حضرت زهرا (سلام‌الله‌عليها) و احترام رسول اكرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) مردم با ديدن حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) خجالت بكشند و متعرض نشوند؛ همچنان كه عده‌ای با شنيدن صدای حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) برگشتند. ابن قتیبه دینوری در این باره می‎نویسد: «عمر همراه عده‌ای به طرف خانه فاطمه آمد و در را كوبيد؛ فاطمه با شنيدن سر و صدای جمعيت با صدای بلند و همراه گريه فرياد زد: ای رسول خدا! چه مصيبت‌هايی پس از تو از پسر خطاب و پسر ابوقحافه می‌بينيم. گروهی با شنيدن گريه فاطمه دلشان به درد آمد و با گريه آنجا را ترك كردند؛ اما عمر با گروهی ديگر باقی ماندند.»(۲)

نکته پایانی: حتی اگر اين مطلب، صحت نيز داشته باشد و حضرت پشت درب رفته باشد، به دليل اينكه عين همين قضيه برای رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) پيش آمده و آن حضرت به همسران خود دستور داده‌اند كه درب را باز کنند، اين اشكال دفع می‌‌شود. ابن عساکر در این زمینه می‌نویسد: «رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از خانه زينب دختر جحش بيرون آمد و وارد خانه امّ سلمه شد؛ چون آن روز نوبت آمدن آن حضرت به خانه وی بود. مدتی نگذشته بود كه علی (علیه‌السلام) آهسته دقّ الباب كرد، رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بيدار شد، امّ سلمه پاسخ نداد، پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: بلند شو و در را باز كن...»(۳)

پی‌نوشت:
۱. سمرقندی معروف به عياشی، أبونضر محمد بن مسعود بن عياش سلمی، تفسير العياشی، ج۲، ص۶۷، تحقيق: سيد هاشم رسولی محلاتی، نشر المكتبة العلمية الإسلامية - طهران.
۲. دينوری، أبومحمد عبدالله بن مسلم ابن قتيبة، الإمامة والسياسة، ج۱، ص۱۶، تحقيق: خليل منصور، نشر دار الكتب العلمية – بيروت.
۳. ابن عساكر دمشقی شافعی، أبوالقاسم علی بن حسن بن هبة الله بن عبدالله، تاريخ مدينة دمشق وذكر فضلها وتسمية من حلها من الأماثل، ج۴۲، ص۴۷۰، تحقيق: محب الدين أبوسعيد عمر بن غرامة عمری، نشر دار الفكر – بيروت.