پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ هیچ کس مانند حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها) عمق و ژرفاى امامت را نشناخت و هیچ فردى چون او در راه تبیین امامت و شناسایى آن و دفاع از امام خویش تلاش نکرد.

حضرت از طرق مختلف براى دفاع از امامت امامان بر حق، سعى و کوشش کرد، گاه با بیان خطبه‏‌هاى غرّا و روشنگرانه، عظمت و فضیلت مقام امامت و شخص امام على (علیه‌السلام) را آشکار ساخت. گاه با منطق و استدلال، امامت دوازده امام را به اثبات رساند و فواید و مزایاى بى‌‏شمار آن را برشمرد و گاه براى اثبات امامت امام على (علیه‌السلام) به محاجّه و دفاع پرداخت و آنجا که لازم دید، براى دفاع از امام خویش، جان خود را به خطر انداخت تا آنجا که اولین شهید راه امامت و دفاع از آن لقب گرفت.

حرکت انقلابی حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) و دفاع او از صراط مستقیم الهی و ولایت رهبران بر حق اسلامی، از همان روزهای اولیه رحلت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) شروع شد؛ آنگاه که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) دار فانی را وداع گفت و مسلمانان تاری به نام خلافت را گرد خویش تنیدند و از پذیرش رهبری و امامت امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) سر باز زدند.

تمام این حوادث زمانی تحقق یافت که امیرالمومنین (علیه‌السلام) همراه چند تن از یاران به غسل و کفن پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) مشغول بودند در این موقعیت، تنها مشکل خلیفه جدید، امیر المومنین علی (علیه‌السلام) بود.

مرحوم علامه مجلسی می نویسد: «... خلیفه دوم به همراه جماعت دیگری رهسپار خانه حضرت علی (علیه‌السلام) شدند و ریسمانی در گردن آن حضرت انداختند تا او را برای بیعت به مسجد بیاورند و این، آغاز فتنه‌ای بزرگ بود؛ اما با مقاومت شدید حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) مواجه شدند. حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) به میان جمعیت آمد و دامن علی (علیه‌السلام) را محکم گرفت.»(۱) و فرمود: «به خدا قسم نمی‌گذارم پسر عمویم را ظالمانه (برای بیعت) ببرید.»(۲) وای بر شما! چه زود به خدا و رسولش درباره ما اهل بیت خیانت کردید! و حال آنکه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به پیروی و دوستی ما (اهل بیت) تمسّک به ما (در امور زندگی) سفارش کرد.»(۳)

حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها) در ادامه سخنانش در دفاع از مقام امامت و ولایت می‌فرماید: «گویا شما هیچ اطلاعی از مراسم رسمی غدیر و سخنان رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) ندارید. به خدا سوگند! امر ولایت را در آن روز چنان محکم و استوار ساخت که هیچ جای طمع ورزی را برای شما باقی نگذاشت، ولی شما آن را رعایت نکردید و رابطه خود را با رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بریدید. یقیناً خداوند میان ما و شما در دنیا و آخرت داوری خواهد کرد.»(۴)

پی‌نوشت:
۱. مجلسی، محمدباقر، جلاء العیون، ص۳۳۰، چاپ دوم، مشهد.
۲. کلینی، محمدبن یعقوب، روضه الکافی، ج۸، ص۲۳۸.
۳. دشتی، محمد، فرهنگ سخنان فاطمه زهرا(س)، ص۱۰۹، شرکت چاپ و نشر بین الملل.
۴. طبرسی، الاحتجاج، ج۱، ص۸۶-۸۷. «کاَنَّکم لَم تَعلَموا ما قال یوم غدیر خمٍّ، و الله لَقَد عَقَدَ لَهُ یومَئذٍ الوِلاءَ لِیقطَعَ مِنکم بذلک منها الرجاء، و لکنَّکم قطَعتُمُ الأسبابَ بَینَکم وَ بَینَ نَبِیکم، والله حسیبٌ بیننا و بینکم فی الدّنیا وَ الاخره.»