پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ منطق اسلام در باب توحید بسیار صریح و روشن است. الله، خداوندِ اَحَدِ واحد، خالق همه‌ی هستی، قدرت مطلق و دانای کُل است. راه سعادت نیز در پیروی از پیامبران و اوصیاء ایشان است.

اما منطق زرتشتی در این امر، بسیار تاریک و ظلمانی است. در اَوِستا کتاب دینی زرتشتیان، جهان دو خالق دارد، یکی اهورامزدا و دیگری اهریمن. (1) و این دو دائم در حال نبرد با یکدیگرند و اهورامزدا (خدایی که زرتشتیان، او را می‌پرستند)، بارها دچار ضعف و ناتوانی شده، شکست خورده و یا تا سر حد شکست پیش رفته است. (2) نگاه دین زرتشتی به خداوند، نگاهی بسیار ابتدایی و در سطحی نازل و آمیخته با خرافات است.

از همین روی، دکتر عبدالحسین زرینکوب در کتاب «دو قرن سکوت» می‌نویسند: «بسیاری از ایرانیان از همان آغاز کار، دین مسلمانی را با شور و شوق پذیره شدند. دین تازه‌ای را که عربان آورده بودند، از آیین دیرین نیاکان خویش برتر می‌یافتند و ثنویت مبهم و تاریک زرتشتی را در برابر توحید محض و بی‍‌شایبه‌ی اسلام، شرک و کفر می‌شناختند». (3)

پی‌نوشت:

1. آذرفرنبغ پسر فرخزاد و آذرباد پسر امید، کتاب سوم دینکرت، دفتر دوم، پژوهش فریدون فضیلت، تهران: انتشارات مهرآیین، 1384، کرده‌ی 119، 126، 150.
اوستا، گزارش دکتر ج. دوستخواه، تهران: انتشارات مروارید، ۱۳۹۱، ج 1، ص 439
James Darmesteter,The Zend Avesta, From The Sacred Books of The East, Translated By Various Oriental Scholars, Oxford, At the Clarendon Press 1883, VOL.‎ XXIII, pp 242
2. اوستا، گزارش دکتر ج. دوستخواه، تهران، انتشارات مروارید، ۱۳۹۱، ج 1، ص 407
3. عبدالحسین زرینکوب، دو قرن سکوت، تهران: انتشارات سخن، 1392. ص 269.