پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ انتخابات انجمن زرتشتيان ايالت واشینگتن آمریکا مشهور به ZSWS در روز شنبه 21 آبان‌ماه 1401 برگزار شد.

در این انتخابات اردشير رَوانی، آتوسا مَندِگاری، فِرد بهِسانيا، سيروس جمولا و نازنين دامكِوالا به عنوان اعضای اصلی و آرمين اَفخَم و بهرام خدادای به عنوان اعضای جانشين برگزيده شدند. بازرس انتخابات، موبد جمشيد پوراسفندياری بود.

درباره این نشست، نکاتی به نظر رسید:

نخست اینکه زنان مُتشَخّص در ایران باستان (از جمله زنان زرتشتی)، پوششی کامل داشتند، حتی شاهنامه از زنان باشخصیت ایرانی، با عنوان پوشیده‌رو یاد کرده. البته در ایران باستان و در فرهنگ زرتشتی، زنان سطح‌پایین از قبیل روسپی‌ها، رقاصه‌ها و دیگر زنان خیابان‌گرد، از آن پوشش محکم، معاف بودند.

بنگرید به: «حجاب کامل بانوان در ایران باستان»

اما با مشاهده تصاویر این نشست، نظاره‌گر آن هستیم که زنان زرتشتیِ حاضر در جلسه، از سر بی‌توجهی یا خودباختگی، اغلب بدون پوشش اصیل خود در نشست حضور دارند. به نظرم جا دارد که زنان و دختران زرتشتی، در نشست‌ها، جشن‌ها و مراسم دینی و اجتماعی، با پوشش اصیل خود (که بسیار هم زیبا، پوشیده و باوقار است) حاضر شوند. از جامعه زرتشتی که ادعای پاسداری از فرهنگ کهن ایرانی دارند، این توقع، نابجا نیست.

دیگر اینکه زرتشتیان در همه جای دنیا، خط نوشتاریِ ویژه خود را دارند و آن هم «دین دبیره» است. با این وجود، چه اصراری است که زرتشتیان در این گونه نشست‌ها، از فونت لاتین استفاده کنند؟ ممکن است گفته شود زرتشتیان حاضر در این اجلاس، برخی ایرانی و برخی از هندوستان و... بودند و به منظور تفاهم، ناچار شدند از خط انگلیسی استفاده کنند. در پاسخ میگوییم که همه زرتشتیان در همه دنیا خط ویژه و مشترک خود را دارند و آن هم دین دبیره است. پس بهتر نیست که به جای این توجیهات، دین دبیره (خط زرتشتی)را به فرزندان خود آموزش دهند. شوربختانه جامعه زرتشتی به گونه‌ای از خود باختگی دچارند‌. بسیاری از آنان در برابر مسلمانان، حالت تهاجمی دارند لیکن در برابر فرهنگ غرب، منفعل و دست و پا بسته هستند.