پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ قیام امام حسین (علیه‌السلام) در هر عصر و زمان و براى هر ملت و مردمى پیامی دارد؛ پیامى كه هیچگاه كهنه نمی‌شود. بشر همیشه به این پیام زنده و دگرگون كننده نیاز دارد؛ زیرا كه سعادت و تعالى او در آن است.
در شرایطی كه همواره ستمگران و استعمارگران خون آشام در تلاش بوده‌اند تا نقش عاشورا را كمرنگ کرده و بنیان عاشورا را براندازند، مؤثرترین عاملی كه می‌تواند آن را برای نسل های آینده حفظ کند و به تعمیم آرمان های آن بپردازد، مراسم سوگواری امام حسین (علیه‌السلام) است.

برپا داشتن مراسمی به یاد سیدالشهداء (علیه‌السلام) در ایام مختلف، به ویژه ماه محرّم و روز عاشورا، می تواند روشی برای احیاء راه ائمه (علیهم‌السلام) و تبیین مظلومت آنان باشد و از سویی شیعیان و جویندگان حق را به دور هم جمع کرده و مبانی تشیع را به آنها بیاموزد و جرأت مبارزه و روحیه ایثار و فداكاری برای حفظ اسلام به آنها دهد. تأكیدهای فراوان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) و ائمه طاهرین (علیهم‌السلام) به برپایی مراسم سوگواری نیز همسو و هماهنگ با این اهداف عالیه بوده است كه ما در اینجا به نقل روایاتی در این خصوص می‌پردازیم:

امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: «رَحِمَ اَللَّهُ شِیعَتَنَا شِیعَتُنَا وَ اَللَّهِ [اَلْمُؤْمِنُونَ] المؤمنین فَقَدْ شَرِكُونَا فِی اَلْمُصِیبَةِ بِطُولِ اَلْحُزْنِ وَ اَلْحَسْرَةِ.(1) مهر و بخشایش خدا بر شیعیان و رهروان راه ما باد! پیروان ما، به خدا سوگند كه ایمان آوردگان و ایمان داران راستین هستند و در سوگ و اندوه ما در گذر تاریخ شركت داشته و همدل و همراه ما بوده‌اند.»

امام رضا (علیه‌السلام) فرمود: «مَنْ تَذَكَّرَ مُصَابَنَا وَ بَكَى لِمَا اُرْتُكِبَ مِنَّا كَانَ مَعَنَا فِی دَرَجَتِنَا یوْمَ اَلْقِیامَةِ وَ مَنْ ذُكِّرَ بِمُصَابِنَا فَبَكَى وَ أَبْكَى لَمْ تَبْكِ عَینُهُ یوْمَ تَبْكِی اَلْعُیونُ وَ مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً یحْیا فِیهِ أَمْرُنَا لَمْ یمُتْ قَلْبُهُ یوْمَ تَمُوتُ اَلْقُلُوبُ.(2) هر كه یاد مصیبت ما كند و بگرید، بدان چه با ما كردند روز قیامت با ما در درجه ما است و هر كه یاد مصیبت ما كند و بگرید و بگریاند، دیده‌اش گریان نشود روزى كه همه دیده‌ها گریانست و هر كه بنشیند در مجلسى كه امر ما در آن زنده مى‌شود، دلش نمیرد روزى كه دلها بمیرد.»

نكته ای كه از تمام اینگونه روایات می توان دریافت، این است كه ائمه اطهار (علیهم‌السلام) به منظور حفظ جایگاه واقعه كربلا و انتقال فرهنگ آن به نسل‌های آینده، برگزاری مراسم سوگواری ساده و بی آلایش را توصیه می‌کردند؛ اما متأسفانه با گذشت زمان و گسترش مذهب تشیع، این مراسم که به عنوان الگو و نمادی برای مذهب تشیع شناخنته می‌شود، به پاره‌ای از آداب و رسوم قومی و ملی و سلایق فردی و جمعی، ممزوج شد كه خود می‌تواند مانعی برای درك مناسب پیام عاشورا باشد.
در سالهای اخیر برخی از جریانهای افراطی و مشکوک استعماری با پخش اطلاعیه، سی‌ دی و کتاب و استفاده از فضای مجازی و شبکه‌های ماهواره‌ای که از خارج کشور مدیریت می‌شود، به تبلیغ و ترویج بی‌حد و مرز بودن عزاداری پرداخته و هر عملی که به قصد عزاداری انجام شود و همه انواع عزاداری‌ها را ازجمله قمه زنی جایز می‌شمارند.

بر اساس باورهای استعماری و استکباریِ این جریان افراطی، قمه‌زنی، قفل‌ زنی، استفاده از زنجیرهای تیغ‌دار، در آتش رفتن و ... جایز است! برای اثبات این ادعا از همه ابزارهای ممکن از جمله تحریک احساسات، خلط حق و باطل و حتی تهمت و افترا به برخی از فقهای گذشته و حال سود جسته و با همه توان تلاش می‌کنند که قمه‌زنی را عملی شرعی و مستند نشان دهند.(3)

پی‌نوشت:
1. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج43، ص223.
2. شیخ صدوق، امالی، ج1، ص73.
3. محمدصادق مزینانی، قمه‌زنی زیر تیغ نقد، مجله پگاه حوزه، قمه‌زنی زیر تیغ نقد، شماره 270، 12 دی 1388.