پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از اعتقادات پیروان اهل بیت (علیهم‌السلام) که نزد آنان از اهمیت ویژه ای برخوردار است، فضیلت والای خاک و تربت حائر حسینی است. شیعیان بر اساس روایاتی که از اهل بیت (علیهم‌اسلام) در اهمیت این خاک بیان کرده‌اند، در نماز خود بر روی این خاک مطهر سجده می‌کنند و احترام ویژه‌ای برای آن قائل هستند؛ اما مفتیان وهابی با ایجاد شبهاتی پیرامون این خاک مطهر، با جسارت به فرمایش اهل بیت (علیهم‌السلام) ازعدم اهمیت آن، سخن به میان می آورند. آنان می‌گویند مگر ممکن است که خاک مضجع کسی از این اهمیت ویژه برخوردار باشد؟ در حقیقت، این یک ادعای بیجا و بدون پشتوانه است. از طرف دیگر اعتبار و اهمیتی برای خاک کربلا در روایات صحیح بیان نشده، ولی شیعیان در نمازهای خود بر روی آن سجده می‌کنند که در حقیقت به نوعی فضیلت دادن به این خاک است، در حالیکه این خاک، فضیلتی ندارد.

در پاسخ به این شبهه، نکاتی بیان می شود:
نکته اول؛
قطعاً اعتقاد شیعیان به مقام والای خاک تربت امام حسین (علیه‌السلام) ریشه در روایات صحیحی دارد که در منابع شیعه و اهل سنت در کلمات نورانی رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و اهل بیت (علیهم‌السلام) به آن اشاره شده است و هیچ جای شک و شبهه‌ای را باقی نمی‌گذارد. دشمنی مفتیان وهابی با این اعتقاد شیعیان نیز تنها ریشه در بغض و دشمنی آنان با خاندان رسالت دارد و اگر اندکی خود را محب و دوست دار اهل بیت (علیهم‌السلام) می‌دانستند، هیچگاه اینچنین به دشمنی نمی‌پرداختند.

نکته دوم؛
خاک کربلا و محل شهادت امام حسین (علیه‎‌السلام) از آن جهت اهمیت دارد که دربرگیرنده بدن مطهر حضرت است. آوردن اخبار غیب حادثه کربلا از سوی جبرئیل که به امر پروردگارعالم بوده، نشان از این حقیقت مهم دارد. هر چند مفتیان وهابی با بغض و کینه‌ای که نسبت به برگزیدگان از سوی خداوند متعال دارند، اما نمی توان این شایستگی را نپذیرفت. خبر غیبی شهادت امام حسین (علیه‌السلام) سالها قبل از شهادت ایشان و همچنین آوردن تربت مطهر مضجع شریف حضرت برای رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در منابع معتبر شیعه و اهل سنت، بارها اشاره شده است.
محدثین و رجالیون مشهور اهل سنت با تأیید صحت این روایات به جمع آوری آن پرداخته‌اند؛ به عنوان نمونه، حاکم نیشابوری در کتاب المستدرک که بر روش بخاری و مسلم به جمع آوری احادیث پرداخته، می‌نویسد: «ام سلمه می‌گويد: در يكی از شبها، رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) مشغول استراحت بود، ناگهان نگران و مضطرب از جايش حركت كرد، سپس نشست و دراز كشيد كه باز هم از جايش با ناراحتی حركت كرد كه از دفعه قبل شديدتر بود، باز هم دراز كشيد در حالی كه خاكی سرخ رنگ در دستهايش بود و آن را می‌بوسيد. گفتم: اين خاک چيست؟ فرمود: جبرئيل به من خبر داد كه بر اين خاک، حسين مرا می‌كشند، از جبرئیل خواستم تا آن خاک را به من نشان دهد، جبرئيل اين خاک را برای من آورد.»(1)
با وجود این نوع از روایات معتبر در منابع معتبر اهل سنت، تنها کینه و نفرت از اهل بیت (علیهم‌السلام) سبب شده تا وهابیون، به روی فضائل این خاک مطهر چشم بپوشند.

پی‌نوشت:
1. حاكم نیشابوری، المستدرك على الصحيحين،ج4، ص440، دار الكتب العلمية – بيروت، چاپ اول، 1411 هـ ق. «عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ وَهْبِ بْنِ زَمْعَةَ، قَالَ: أَخْبَرَتْنِی أُمُّ سَلَمَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ... أَرِنِی تُرْبَةَ الْأَرْضِ الَّتِي يُقْتَلُ بِهَا فَهَذِهِ تُرْبَتُهَا.»

محمدجواد مهریار