صوفی ها هم برای خود شاهکار هایی دارند و مانند همه  اقلیت ها بیشتر از راه همین فوت و فن ها موجودیت خود را در مقابل مخالفین خود حفظ می کنند.
سران صوفیه با تمام قوا می کوشند که خود و هواخواهان خود را یک طبقه عالی و ممتاز اجتماعی معرفی کنند خود را اهل یقین ، اهل دل ، اهل معنی ، اهل الله ، و دیگران را اهل ظاهر ، اهل صورت ، و قشر بی مسلک معرفی کنند.
ولی با همه این دعاوی چون افراد با سواد و دانشمند در میان آنها کمیاب است ( البته دانشمندانی در میان آنها بوده اند که در بنیه علمی مسلک آنان کوشش فراوان کرده اند اما غلبه با کم سواد ها یا بی سواد ها است ) لذا با تشبث به همان دعاوی سعی می کنند افراد پیروان خود را از علماء و روحانیون بزرگ دور نگه دارند ، زیرا ممکن است آنان با منطق نیرو مند علمی زحمات فراوان آنان را در جلب اتباع خود در هم بریزند ، لذا از نخستین موعظه های بزرگان آنان یکی همین است که از این معاشران نا جنس احتراز کنند.

حربه مهمی که صوفی ها همیشه برای بدبین ساختن توده مردم نسبت به علماء دین که یگانه سد راه پیشرفت آنها محسوب می شود به کار می برند ، این است که آنها را اهل دنیا و آلوده به ریا و خود نمایی  و دوروئی معرفی کنند و به این گونه اشعار متمثل شوند :

واعظان  كین جلوه در محراب و منبر می كنند    

چـون  بـه خلوت میروند  آن كار دیگرمی كنند

مشـكلی دارم ز دانشـمند مجلس باز پرس      ‌

تـوبه فـرمـایان چـرا خـود توبه كمتر می كنند
 ********
گر چه بر واعظ شهر این نکته آسان نشود      

تا ریا ورزد و سالوس مسلمان نشود
*********

این تقوی ام بس است که چون واعظان شهر       

ناز و کرشمه بر سر منبر نمی کنم !

ضمناً برای تحقیر سرمایه علمی علماء که خطر ناک ترین اسلحه برای کوبیدن منطق های غیر علمی صوفی ها به شمار میرود از آن به عنوان " علم رسمی " و " علم ظاهر " و "علوم قیل و قالی " و " الفاظ و اصطلاحات " و مانند اینها یاد می کنند و علماء بزرگ دینی و مذهبی را قشری و ظاهری و گاهی پا را بالا تر گذارده " راهزن راه حق " می خوانند. و نیز می گویند : اگر ما را اهل بدعت و یا در بعضی از موارد ملحد معرفی کرده اند به واسطه همین بوده که به عمق مطالب باریک ما نرسیده اند یا با اصطلاحات اهل دل آشنا نبوده اند.
            

تا نگردی آشنا زین پرده بوئی نشنوی     

گوش نا محرم نباشد جای پیغام سروش!

و السلام علی من اتبع الهدی