هشام بن سالم گفت: بعد از شهادت امام صادق (عليه‌السلام) نزد عبداللّه بن جعفر (عبداللّه افطح) رفتم در حالی که ادعای امامت داشت؛ از او پرسيدم زكات دويست درهم چقدر است؟ گفت: پنج درهم. گفتم: درصد درهـم چطور؟ گفت: دو درهم و نيم. گفتم: شخصی از مسلمانان هم چنين چيزى نمى‌گويند. از نزدش خارج شدم و به سمت قبر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) رفتم و به حضرت استغاثه کردم و گفتم: ای رسول خدا! به سمت چه کسی بروم؟ به سوى قدريه؟ به سوى حروریه؟ به سوى مرجئه؟ به سوى زيديه؟ ناگاه فرستاده امام کاظم (عليه‌السلام) نزد من آمد و گفت: مولایت موسى بن جعفر (عليهماالسلام) را اجابت کن. پس نزد حضرت آمدم و چون مرا در صحن خانه دید، فرمود: ای هشام! پاسخ دادم. فرمود: نه به سمت قدريه، نه به سمت حروریه، نه به سمت مرجئه و نه به سمت زيديه برو، بلکه به سمت ما بیا! گفتم: شما مولای مایی! پس سؤال کردم و پاسخ همه پرسشهایم را داد.
دلائل الامامه، طبری، ص157.
فیلم: «جواز استغاثه در کتب شیعه»