پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب _ سرزمین فلسطین، سرزمین اصلی و نخستین قوم بنی اسرائیل و یهودیان نبوده و نیست؛ زیرا زمانی بسیار طولانی، قبل از این که این قوم به این سرزمین بیاید، یعنی در حدود سه هزار سال پیش از میلاد، اولین ساکنان شناخته شده فلسطین، اقوام سامی عربستانی و اعراب کنعانی بوده اند.

هر ملاک و معیاری را که برای تعیین سرنوشت فلسطین در نظر بگیریم، این سرزمین مال يهودیان نيست:

1. اگر معیار «تورات» باشد، بر اساس فقرات سفر خروج و اعداد، فلسطين مسكن قبايل سامى(عرب) كنعانى بوده[1] که ريشه جغرافيايى و نژادى اين قبايل، عرب بوده است.

2. اگر معیار در تعيين سرنوشت فلسطين، «تاريخ» باشد، بر اساس تاريخ، قبل از اين كه قوم بنی اسرائیل به اين سرزمين قدم بگذارد، نام «ارض كنعان» و «عرب كنعان» بر اين سرزمين اطلاق مى ‌شده است.

قدیمی‌ترین نام شناخته شده فلسطین، «سرزمین کنعان» است؛ زیرا اولین گروه مهاجر به فلسطین و ساکنان شناخته شده در آن عرب ‌های کنعانی بودند[2] که مردمانی شهرنشین و دارای تمدنی پیشرفته بودند. در 3500 سال پیش از میلاد، اقوام سامی از قلب حجازِ عربستان به سوی مصر، عراق، سوریه، لبنان و فلسطین کوچ نموده و اقوامی چون اعراب کنعانی در فلسطین سکنی گزیدند. حدود دو قرن قبل از میلاد، دولتی تحت عنوان «کنعانیه» را در آنجا تأسیس نمودند.

حدود هزار سال پیش از میلاد، اقوامی به نام فلسطینی که از دریای «اِژِه» آمده بودند، به این ناحیه راه یافته و جای کنعانیان را گرفتند. مدت ها پس از مهاجرت فلسطینی ها و کنعانیان به سرزمین فلسطین، قوم بنی اسرائیل، به همراه حضرت موسی(عليه‌السلام) به سمت فلسطین رفته و با رهبری حضرت یوشع در فلسطین سکونت کردند. بعدها حضرت داود(عليه‌السلام) و فرزندش حضرت سلیمان(عليه‌السلام)، دولت هایی در این سرزمین به وجود آوردند.[3]

3. اگر معيار «فتوحات و جنگ‌ ها» باشد، فلسطین را، هم ايران در سال 538 ق.م، هم روم در سال ۶۳ ق.م و هم اسلام در سال ۱۳ ه.ق فتح كرده است. آخرين فتح فلسطين در زمان خليفه دوم به دست مسلمانان و در جنگ‌ هاى صليبى به دست صلاح الدين ايوبى سردار اسلام كه مردى غيور و با اقتدار از آذربايجان ايران بود، صورت گرفته است. او پس از يك سلسله جنگ ‌هاى پيروزمندانه در اكتبر 1187، بيت ‌المقدس و سراسر خاك فلسطين را از لوث وجود بيگانگان اروپایی پاك كرد.

4. اگر ملاك «پيروى از حضرت موسى(عليه‌السلام)» باشد و يهوديان بگویند چون این پیامبر مدتى در فلسطين حكومت داشته است، پس اين سرزمين بايد مال يهود باشد. در پاسخ گفته می شود مسلمانان نيز حضرت موسى(عليه‌السلام) را قبول داشته و او را يكى از پيامبران اولو العزم خود می دانند. همچنین مسلمانان تمام پيامبرانى را كه در اين منطقه سكونت يا حكومت داشته ‌اند، نظیر داوود و سليمان(علیهماالسلام) پيامبر خود مى‌دانند.

5. اگر ملاک، «سكونت در آن منطقه» باشد، اعراب هم درآن سرزمين سكونت دارند و قبل از اين كه يهودیان در آن جا ساكن گردند، اعراب در اين سرزمين سكونت داشته ‌اند.

6. اگر معيار «تقدس فلسطین و بیت المقدس» باشد، ۱ ميليارد و ۵۷۰ میلیون مسلمان نيز همانند يهودیت و مسیحیت آنجا را مقدس دانسته و به ديده‌ی احترام به آن مى‌ نگرند.[4]

بنابراين نبايد اين سرزمين را از دست اعراب مسلمان گرفت و به يهودیان داد. این گفتار شهروندان صهیونیستی که سرزمین فلسطین از لحاظ تاریخی مال ماست و اعراب فلسطینی باید به یک سرزمین عربی دیگر بروند، با هيچ منطق و معیاری تطبيق نمى ‌كند.

پی نوشت:
[1]. خروج، 3: 17؛ اعداد، 34: 2 و 35: 10
[2]. محسن صالح، فلسطین، کوالا لامپور: بی ‌نا، ۲۰۰۲م، ص ۱۱.
[3]. ر.ک: محسن صالح، فلسطین، ص 12- 13؛ هنری کتان، فلسطین و حقوق بین الملل، ترجمه غلامرضا فدائی عراقی، تهران: امیرکبیر، چاپ دوم، 1368ش، ص 13؛ غلامرضا گلی زواره، سرزمین اسلام (شناخت کشورهای اسلامی و نواحی مسلمان نشین جهان)، قم: انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه، 1377ش، ص 116
[4]. ر.ک: حسين نورى همدانى، ما و مسائل روز، قم: قدسيان، ص 30- 34