شوکانی نوشته است: «معنای «تبیانا لکل شیء» این است که در قرآن بسیاری از احکام بیان گردیده است، اما بیان آن احکام، به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) واگذار شده و مردم هم مامور به پیروی از آن حضرت شده‌اند.»
بنابراین تبیان بودن قرآن مربوط به قواعد و اصول کلی است و تفاصیل و رفع اجمال از آن‌ها به‌عهده رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است.
فتح القدیر، شوکانی، ج3، ص259.
مقاله: «قرآنیان چه کسانی هستند؟»