ابن ابى الحدید مى‏ نویسد: در جنگ احد، هنگامی که غالب یاران پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) پا به فرار نهادند، فشار دسته‏ هاى مختلف دشمن به سوى پیامبر بالا گرفت و به طرف پیامبر یورش بردند. پیامبر به على (علیه‌السلام) فرمود: حمله اینها را دفع کن. على (علیه‌السلام) که پیاده مى‌‏‌جنگید، به آن گروه که پنجاه نفر بودند، حمله کرده و آنان را متفرق ساخت. آنان چند بار مجدداً گرد هم جمع شده و حمله کردند، باز هم على (علیه‌السلام) حمله آنان را دفع کرد. «جبرئیل» به رسول خدا گفت: راستى که على (علیه‌السلام) مواسات (یاری و غمخواری) مى‌کند، فرشتگان از یاری کردن و جانفشانی  این جوان به شگفت در آمدند. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: چرا چنین نباشد، او از من است و من از او هستم. جبرئیل گفت: من هم از شما هستم. آن روز صدایى از آسمان شنیده شد که مکرر مى‏‌گفت: «لاسیف الا ذوالفقار و لا فتى الا على.» ولى گوینده دیده نمى‌شد. از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) سؤال کردند که گوینده کیست؟ فرمود جبرئیل است.
شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج14، ص251.
فیلم: «شجاعت حضرت علی (ع) در جنگ احد و رسوایی مجری وهابی»