پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب - دانشمندان یهودی اتفاق نظر دارند كه ماشیح[1] از عالم بالا و فرشته نیست بلكه انسانی است همانند دیگران، امّا برخوردار از جلوه و جبروت خدایی كه از طرف خداوند مأمور انجام وظیفه خاصی خواهد شد. یهود معتقد است او جهانِ مطلوب و درخشان آینده را با نور خویش که جلوه ‌ای از نور خداست، روشن خواهد کرد.

اکثر علمای یهود بر این باورند که ظهور مسیح و فعالیت او برای بهبود وضع جهان، برقراری صلح و آرامش میان همه اقوام و تأمین خواستها و نیازهای بشری، بخشی از نقشه‌ های خداوند در آغاز آفرینش بوده است. براساس همین عقیده، لزوم وجود نجات بخش که کسی جز مسیح نیست، پیش از آفرینش کائنات به ذهن خداوند خطور کرده است.[2]

پیرامون هویت شخصی ماشیح یا منجی آینده یهود، عقاید مختلفی از عالمان یهود اظهار شده است.

1. داوود

برخی از صاحب ‌نظران یهودی، ماشیح موعود را با داوود پادشاه یكی دانسته اند. در كتاب هوشع آمده است: «بعد از آن بنی اسرائیل بازگشت نموده، یهوه خدای خویش و پادشاه خود داوود را خواهند طلبید»(هوشع، 3: 5) دانشمندان یهودی در تفسیر این فقره گفته اند: «این پادشاه ماشیح است. اگر او جزو زندگان باشد، اسمش داوود است و اگر هم جزو مردگان باشد (كه بعد زنده خواهند شد) نامش داوود است».[3]

عده‌ای این دیدگاه را مخالف با آیه آخر فصل 18 مزامیر داود می‌ دانند؛ زیرا در آنجا آمده است: نجات عظیمی به پادشاه خود داده و مسح كرده خویش را احسان و رحمت می‌ كند یعنی داوود و ذریه او تا ابد.[4]

2. حزقیا

برخی حزقیا را ماشیح موعود دانسته اند. حزقیا یكی از پادشاهان یهود بود كه بنی اسرائیل وی را به خداترسی و مبارزه با بت‌ پرستی می شناختند. در دوران حزقیا وضع دینی و اخلاقی مردم بهبود یافت. در قرن اول میلادی، یكی از عالمان یهودی برجسته، در بستر مرگ خطاب به شاگردانش می گوید: «برای آمدن حزقیا پسر داوود یك تخت پادشاهی آماده كنید».[5] در ضمن این امر نشان می دهد كه امید به آمدن ماشیح موعود تا چه اندازه قوت داشته است و افرادی به تحقق سریع آن خوش ‌بین بوده اند.

3. ذریه داوود

برخی ماشیح را از خانواده داوود می‌ شمارند.[مزامیر ۱۸: ۴۹-۵۰] از جمله «و ذریه او تا ابد» استفاده می شود كه ماشیح اصلی از ذریه داوود است نه خود داود.[6]

4. داوود دیگر

گروهی نیز می ‌گویند خداوند در پایان جهان، داوود دیگری را برای نجات مردم می‌ فرستد. «و یهُوَه صبایوت می گوید: هر آینه در آن روز یوغ او را از گردنت خواهم شکست و بندهای تو را خواهم گسیخت. و غریبان بار دیگر او را بنده خود نخواهند ساخت. و ایشان خدای خود یهُوَه و پادشاه خویش داود را که برای ایشان برمی‌انگیزانم خدمت خواهند کرد.(ارمیا، 30: 9)

پی نوشت:
[1]. Messiah
[2]. آبراهام كهن، گنجينه‌اي از تلمود، ترجمه امير فريدون گرگاني، تهران: اساطير، 1382ش، ص ۳۵۲
[3]. تلمود اورشلیمي، براخوت: 5 الف، به نقل از: آبراهام كهن، گنجینه ای از تلمود، همان، ص 355
[4]. آبراهام كهن، گنجينه‌اي از تلمود، همان، ص 351
[5]. تلمود بابلی، براخوت، 28 ب.
[6]. جولیوس گرینستون، انتظار مسیحا در آیین یهود، ترجمه حسين توفيقي، قم: اديان و مذاهب، 1377ش، ص ۶۵- ۶۶؛ آبراهام کهن، گنجینه‌ای از تلمود، همان، ص ۳۵۲