مفتیان وهابی به علت اتخاذ ظاهرگرایی در قرآن و روایات، گاهی مجبور می‌شوند کلامشان را به گونه‌ ای توجیه کنند که عقلا نمی‌ پذیرند.

عبدالکریم الخضیر از مفتیان وهابی و از شاگردان بن باز و بن عثیمین در شرح بر موطأ مالک، در توضیح حدیثی می‌ گوید: «اشکالی که بیشتر شارحین آن را توجیه کرده‌ اند، عبارت (ان الله لا يَمَل حتى تَمَلُّوا) است؛ در این عبارت خستگی نسبت به مخلوق مذموم است، اما نسبت به خالق، برخی می‌ گویند برای خدا وجود ندارد، اما ناچاریم برای خدا هم بپذیریم؛ چون معلق به امری شده که محقق می‌شود؛ یعنی خدا خسته نمی‌شود تا وقتی که شما خسته شوید و چون مخلوق قطعاً خسته می‌شود، برای خدا هم ناچاریم خسته شدن را بپذیریم. در این مورد می‌گوییم خستگی خدا خستگی‌ای است که سزاوار جلال و عظمت اوست و کیفیت آن را نمی‌دانیم و یا مانند برخی از علما می‌گوییم از باب مشاکله و مقابله است.»

وی برای فرار از تشبیه، به این توجیه روی آورده که خستگی خدا مانند خستگی مخلوقات نیست! هر صفت مذموم و هر رذالتی را به الله سبحانه و تعالی نسبت می‌ دهد و سپس می‌ گوید این از باب تشبیه نیست و مانند مخلوقات نیست و در آن کمال وجود دارد!

شرح موطأ مالک، عبدالکریم الخضیر، بحث صلاة اللیل، ج22، ص7 و8.
مقاله: «کیفیت خستگی خداوند طبق اعتقاد وهابیت»