پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از جمله سیاست های آگاهانه رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) در برابر توطئه های یهود، افشاگری و برملا ساختن اهداف نادرست آنها بود. موقعی که رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) از فتنه گری یهود، احساس خطر کردند، ضمن آشکار ساختن اهداف آنها، به آگاهی بخشی امت خویش پرداختند تا وحدت میان مسلمانان از بین نرود.

پس از شکل گیری حکومت اسلامی در مدینه، در سایه تعالیم والای اسلام و تدابیر خردمندانه پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله)، اختلافات قبیله ای و کینه های دیرینه تقریباً از میان رفته بود. یهود که هرگز باور نداشت اعراب بادیه نشین به یک وحدت و انسجام سیاسی و اجتماعی تحت لوای آیین توحیدی اسلام دست یابند، پیوسته در تلاش بود با پاشیدن بذر فتنه و اختلاف در دل مسلمانان، آتش کینه ها و دشمنی های قدیمی را دوباره شعله ور سازد.[1]

دراین میان منافقان و در رأس آنها «عبدالله بن اُبی» که کمر به نابودی اسلام بسته بودند، همکاری مضاعفی با یهود داشتند. هر لحظه بیم آن می رفت که این اقدام منافقان و یهود، وحدت سیاسی و ثبات شهر مدینه را با مشکلی اساسی روبرو کند؛ اما درایت رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) این نقشه یهود را نیز نقش بر آب نمود. پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) با استناد به آیات ٩٩ تا ١٠٣ از سوره آل‌ عمران و قرائت آن، مسلمانان را به قوام و استمرار وحدت و پرهیز از مناقشه فراخوانده و آفت فتنه و بروز تنش توسط یهود را به امت خویش گوشزد کردند.[2]

از دیگر نقشه ها و اهداف یهودیان برای متزلزل ساختن جامعه مدینه، منحرف کردن مسلمانان ساده اندیش و فریب آنها با القای شبهه و آرایش باطل به صورت حق بود.[3]

برخی از یهودیان با افرادی که در ایمان خود به پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) محکم و استوار نبودند، طرح دوستی ریخته و ضمن تظاهر به خیرخواهی، آنان را نسبت به دین اسلام و رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) بدبین می ساختند. متأسفانه جمعی از مسلمانان در دام نقشه های آنان گرفتار آمدند. زمانی که این فعالیت های مخفیانه یهود بر رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) آشکار گردید، به امت خویش در این رابطه هشدارهای لازم را داده و آنان را نسبت به اهداف یهودیان آگاه ساختند. [4]

رهبر با تدبیر مدینه این چنین آتش فتنه و نقشه های اختلاف انگیز را که یهودیان با تلاش بسیار و صرف هزینه های هنگفت برپا می کردند، با سیاست هوشمندانه خود و با تأسی به آیات الهی خاموش می ساخت.

پی نوشت:
[1] علی‌ جدید بناب، تحلیلی بر عملکرد یهود در عصر نبوی‌، قم‌: موسسه‌ امام‌ خمینی، ١٣٨٥، ‌ص ٤٩- ٥٠.
[2]. سيد محمد حسين‏ طباطبايى، الميزان فى تفسير القرآن‏، چاپ پنجم، ‏قم:‏ جامعه‏ى مدرسين حوزه علميه قم، ‏1417ق‏، ج 3، ص 364- 370
[3]. آل عمران: ٦٩‌ – ٧٢
[4]. سيد محمد حسين‏ طباطبايى، الميزان فى تفسير القرآن‏، چاپ پنجم، ‏قم:‏ جامعه‏ى مدرسين حوزه علميه قم، ‏1417ق‏، ج 3، صص 254- 256