پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ تشکیلات فرصت‌ طلب بهائیت که از هر بهانه‌ ای برای تبلیغ فرقه‌ی خود بهره می‌ برد، گردهمایی‌ هایی‌ به مناسبت صدمین سالگرد درگذشت دومین سرکرده بهائیت، ملقب به «عبدالبهاء» در کشورهای مختلف برگزار کرد.

از بخش‌ های ابلاغی تشکیلات بهائیت به بهائیان، مشارکت دادن غیربهائیان در این مراسمات و عدم اختصاص این یادبودها به بهائیان بوده است. تا جایی که در یکی از پیام‌ های تشکیلاتی بهائیت آمده است: «…با این امید که هموطنان عزیز ما با شرکت در این مراسم، با عظمت شخصیت حضرت عبدالبهاء و تعالیم بدیع دیانت بهایی آشنا شده و...».[1]

اما تشکیلات بهائیت با ارائه‌ی تصویر غیرواقعی و دروغین از عبدالبهاء، در حالی او را سفیر الهی صلح و دوستی و وحدت عالم انسانی برای بشریت معرفی می‌ کند که افراد در مواجه با تبلیغ تشکیلاتی بهائیان در خصوص شخصیت عبدالبهاء، به سه دسته‌ی اکثریت بی‌اطلاع، اقلیّت دانا و بهائیان متعصب تقسیم می‌شوند. با خروج دسته‌ی دوم و سوم، لازم است تا کمی از شخصیت این پیشوای بهائی را برای دسته اول، به تصویر کشیم:

جناب عبدالبهاء برخلاف تصویرسازی بهائیت، دارای شخصیتی نژادپرست و متعصب کورِ مذهبی بوده است. به عبارتی بهائیان کسانی را به بهانه‌ی مشارکت در مراسمات عبدالبهاء تبلیغ می‌ کنند که عبدالبهاء از آنان، با بدترین تعابیر یاد کرده است.

چنان که او در توصیف سیاه پوستان آفریقا، آنان را به حیوانات وحشی، بی‌عقل و به دور از تمدن تشبیه کرده، [2] هرکجا می‌ خواست مصداق بی‌شعور و نفهم را معرفی کند، از آفریقایی ها مایه می‌گذاشت، [3] خلقت آفریقایی‌ها به شکل گاوهای انسان‌نما می‌دانست [4] ایرانی‌ها را شرور و از گرفتاری‌هایی که برایشان پیش آمد، ابراز خوشنودی می‌نمود، [5] مرید کسی بود که ترک‌ها را وحشی و آدم خوار معرفی می‌کرد [6] و خود نیز، ترک‌زبان‌ها را لایق جواب مضحک می‌دانست.[7]

این پیشوای بهائی به طور کلی، ایمان نیاورندگان به بهائیت را غافل، بی‌خرد، کور و کر و مُرده خطاب کرده بود: «ولی هزار افسوس که غافلان هنوز در خواب غفلت گرفتار و بیخردان از این موهبت مقدسه بیزار، کوران محجوبند و کران محروم و مردگان مأیوس.»[8] 

اما آیا بهائیانی که به بهانه‌ی تولد این پیشوای بهائی، تبلیغ حداکثری را به صورت تشکیلاتی در دستور کار قرار دادند، از تفکرات واقعی این پیشوای سخنی به میان آوردند یا تنها به انتشار حرف‌های گزینشی و گلچین شده او برای فریب و جذب غیربهائیان می‌پرداختند؟!

از طرفی، چرا تشکیلات بهائیت که بر اساس تعالیمش خود را مطیع حکومت‌ها می‌داند [9]، از اسرائیل تلاش می‌کند تا بهائیان ایران را به تبلیغ همسایگان، همکاران و آشنایان سوق دهد و به این ترتیب آن‌ها را به تقابل با جامعه اسلامى کشاند؟! در ادامه هم که با تقابل روبه‌رو شدند، کوس مظلومیت سر دهند که بهائیان در ایران مظلوم هستند و ایران را بخاطر نقض حقوق بهائیان در محافل بین المللى محکوم نمایند؟!

پی‌نوشت:
[1]. به نقل از شبکه‌های مجازی تشکیلات بهائیت.
[2]. ر.ک: عباس افندی، مکاتیب، مصر: کردستان العلمیه، 1910 م، ج 1، ص 331.
[3]. ر.ک: عباس افندی، خطابات، لانگنهاین آلمان غربی: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری، 127 بدیع، ج 2، ص 237-234.
[4]. همان، ج 3، ص 48.
[5]. مجله‌ی آهنگ بدیع، سال چهارم، 1328، شماره‌ی 5.
[6]. ر.ک: فاضل مازندرانی، اسرالآثار خصوصی، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 124 بدیع، ج 2، ص 154.
[7]. فاضل مازندرانی، اسرار الآثار خصوصی، بی‌جا: موسسه‌ی ملی مطبوعات امری، 128 بدیع، ج 3، ص 42 و 43.
[8]. عباس افندی، مکاتیب، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 133 بدیع، ج 6، ص 87.
[9]. ر.ک: اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 336-335.