پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ جریان شیرازی پس از درگذشت سید محمد شیرازی، علی‌رغم اینکه در ظاهر برای ایشان احترام خاصی قائلند، ولی در نظریه پردازی و فعالیت‌هایشان از نظریات وی عبور کردند؛ به عنوان نمونه سید محمد شیرازی در کتاب‌هایش نظریه ولایت فقیه را به اثبات می‌رساند و از آن دفاع می‌کند ولی شیرازی‌ها در دوره جدید به تقابل نظری و عملی با ولایت فقیه می‌پردازند.
بنابراین از آنجایی که جریان منتسب به جناب صادق شیرازی (تشیع لندنی) مرحوم سید محمد شیرازی را به عنوان اصلی‌ترین نظریه‌پرداز خویش معرفی کرده و از ایشان باعناوینی همچون «الامام المجدد» یاد می‌کنند، جای سؤال است که چرا این عده از سیره این عالم در موضوع حمایت از قدس و مردم فلسطین و سایر مبانی ایشان پیروی نمی‌کنند؟!

با معرفی سید صادق به عنوان مرجع، شیرازی‌ها از دغدغه‌های سیاسی و تربیتی خود فاصله گرفته و متمرکز بر فعالیت‌های مذهبی با رویکرد فرقه گرایانه و تقابل بین شیعه و سنی و افراط گرایی در مناسک مذهبی و تقابل با جمهوری اسلامی ایران و نفی ولایت فقیه شدند.

حقیقت این است که مرحوم سید محمد شیرازی در آثار خویش فراوان از لزوم حمایت از مردم فلسطین سخن گفته‌اند و بر وحدت جهان اسلام در مقابله با اسرائیل و آزادی قدس شریف تأکید بسیاری کرده‌اند، آنگونه که ایشان حتی عنوان چند کتاب خویش را به این موضوع اختصاص داده‌اند.

به عنوان مثال مرحوم سید محمد شیرازی در مسئله قدس در برخی از کتب خود می‌نویسد: «در سرزمین‌های اسلامی مرزهای جغرافیایی وجود ندارد و لازم است مرزهای مجازی را کنار بگذاریم و طبق تفصیلی که در کتاب‌هایم بیان کرده‌ام، سرزمین‌های اسلامی را سرزمینی واحد قرار دهیم و نسبت به فلسطین و مردم مظلوم آن، باید وحدت و همکاری بین صفوف امت اسلامی را پی‌ریزی کنیم و سازمان ملل و جامعه بین‌المللی را به اتخاذ گام‌های سلبی علیه دشمن صهیونیستی و بلکه همه دشمنان در هر مکانی برانگیزیم، همچنین لازم است حمایت‌های خویش را از ملت‌های مظلوم بیشتر کرده و به اصول و اساس حیاتی که در قرآن درباره همکاری، آزادگی، اخوت اسلامی، وحدت امت اسلامی، اختلاف‌های سیاسی و مانند آن بیان شده، رجوع کنیم. ... از خداوند متعال می‌خواهم که با دستان فرزندان مجاهد اسلام، قدس و مسجد الاقصی را از چنگال پلید اشغال‌گران آزاد کند.»[1]

همچنین به این مطلب اشاره می‌کند: «خطر [صهیونیست‌های] یهودی تنها به فلسطین و اطراف آن محدود نمی‌شود، بلکه خطر آنها عام بوده و شامل حال همه است. پس این خطر محدود به کسانی که با یهودیان در اسرائیل گرد آمده‌اند نیست، بلکه خطر آنها متوجه همه مسلمانان و حتی غیر مسلمانان می‌شود.»[2]

پی‌نوشت:
[1]. سید محمد حسینی شیرازی، ثلاثون سؤالاً فی الفکر الإسلامی، چاپ اول، بیروت، ص۹۲- ۹۳.
[2]. سید محمد حسینی شیرازی، احذروا الیهود، چاپ اول، بیروت، مرکز الرسول الاعظم(ص)، ص14.