عمر بن میمون می‌گوید: «با ابن عباس نشسته بودم، افرادی که در نه گروه بودند، نزد او آمده و گفتند: یا برخیز و با ما بیا و یا ما را با ابن‌عباس تنها گذارید. این ماجرا زمانی بود که ابن‌عباس بینا بود. ابن عباس گفت: من با شما می‌آیم و آنگاه به گوشه‌ای رفتند و با ابن عباس مشغول گفت و گو شدند. پس از مدتی عبدالله بن عباس در حالی که لباسش را می‌تکاند، آمد و گفت: اُف و تف بر آنان؛ از مردی عیب‌جویی می‌کنند که ده ویژگی برای اوست؛
... که یکی از آن‌ها هنگامی بود که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) ابوبکر را برای ابلاغ سوره توبه عازم نمود؛ پس از او علی (علیه‌السلام) را مأمور ساخت تا سوره را از «او» گرفته و خود ابلاغ کند. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: این سوره را کسی ابلاغ نمی‌کند مگر آن‌که او از من باشد و من از او. ...»
سنن الکبری، نسائی، ج7، ص417.
مقاله: «لیاقت خواندن آیات وحی برای مردم»