پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از شبهاتی که از جانب باستان‌گرایان مطرح می‌شود، دشمنی امام حسین (علیه‌السلام) با ایرانیان است. دشمنان اهل بیت (علیهم‌السلام) با استناد به روایتی از کتاب بحارالانوار به نقل از امام حسین (علیهم‌السلام) ادعا کرده‌اند که حضرت فرمودند: «قریش از ایرانیان بهتر هستند و هر ایرانی از دشمنان عرب بهتر هستند. پس مردانشان را برای دشمنی به مکه و مدینه بیاورید و به بردگی بگیرید و زنانشان را به اسارت بیاورید.» باستان‌گرایان در مطلب دیگری ادعا می‌کنند که حضرت فرمودند: «نگذارید حتی از زمین ایرانیان چیزی بروید و چیزی از آسمان ببارد.»

در پاسخ به این شبهه چند نکته بیان می‌شود:
نكته اول:
در ابتدا باید گفت این روایت شریف از امام صادق (علیه‌السلام) نقل شده و «سمعت اباعبدالله» منظور امام حسین (علیه‌السلام) نیست و در روایات شیعه از حضرت امام حسین (علیه‌السلام) با عنوان حسین بن علی (علیهماالسلام) یاد می‌شود. البته نزد شیعیان، اهل بیت (علیهم‌السلام) نور واحد هستند. آنچه در این روایت بیان شده با آنچه در متن شبهه بیان شد بسیار متفاوت است و این خود دلیل بر تحریف و بی‌انصافی در نقل واقعیت از سوی دشمنان اهل بیت (علیهم‌السلام) است.

نکته دوم:
چنین روایتی که باستان‌گرایان آن را نقل کرده‌اند، در کتب روایی شیعه وجود ندارد و دروغی بزرگ و توهینی آشکار است.

نکته سوم:
متن روایت بیان‌کننده تمام مطالب است. مرحوم علامه مجلسی می‌نویسد: «جَبَلَةَ عَنْ ضُرَیسِ بْنِ عَبْدِ الْمَلِكِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یقُولُ‏ نَحْنُ قُرَیشٌ وَ شِیعَتُنَا الْعَرَبُ وَ عَدُوُّنَا الْعَجَمُ‏.»[1]
نکته قابل توجه در این روایت آن است که بر خلاف معنای ترجمه شده از باستان‌گرایان، امام صادق (علیه‌السلام) در این روایت نفرمودند: «العرب شیعتنا و العجم عدونا ... گروه عرب شیعیان و گروه عجم دشمنان ما هستند.»

علامه مجلسی در ادامه این روایت با شرح کلام امام صادق (علیه‌السلام) می‌نویسد: «ای العرب الممدوح من کان من شیعتنا و ان کان عجماً، والعجم المذموم من کان عدوّنا وان کان عرباً.[2] یعنی عرب ممدوح و تعریف شده، آن دسته از اعراب هستند که شیعه ما باشند؛ اگر چه عجم یعنی غیر عرب باشند و اینکه فرموده‌اند: «دشمنان ما عجمند» یعنی عجمِ مذمّت شده، کسی است که دشمن ما باشد؛ اگر چه عرب باشد.» از این جمله فهمیده می‎شود که عرب و عجم به معنای لغوی و غیر اصطلاحی به کار برده شده‌اند. در حقیقت معنای لغوی عرب به معنای با فهم و شعور و فصاحت هست و عجم به معنای خِنگ و گُنگ است. منظور امام (علیه‌السلام) آن است که دشمنان حضرت نا‌فهم و شیعیان حضرت فهیم هستند؛ هر چند از اعراب باشند و یا از فارس زبانان و بلاد دیگر باشند.

نکته چهارم:
یکی دیگر از استدلال‌های شیعیان برای رد توهین باستان‌گرایان به خاندان رسالت، ارائه روایت به قرآن کریم است. پروردگار عالم در قرآن کریم، برتری میان انسان‌ها را بر اساس رعایت تقوا می‌داند. خدای رحمان می‌فرماید: «إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ [حجرات/13] همانا بزرگوار و با افتخارترین شما نزد خدا با تقواترین شمایند.» بر اساس این آیه شریفه آن کسانی نزد خدا و رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و اهل بیت (علیهم‌السلام) برتری دارند که از تقوای الهی برخوردار باشند و بر اساس این آیه شریفه، ائمه معصومین (علیهم‌السلام) که عِدل قرآن هستند، کلامی مخالف با آیات الهی نمی‌زنند.

پی‌نوشت:
[1]. علامه مجلسی، بحار الأنوار، دار إحیاء التراث العربی - بیروت، چاپ دوم، 1403 ق، ج‏64، ص176. «معانی الأخبار بِالْإِسْنَادِ ... كان عدونا و إن كان عربا.»
[2]. همان.

محمدجواد مهریار