پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب- مجمع عمومی سازمان ملل متحد در روز جمعه‌ی آخر آذرماه، قطعنامه‌ای را به نفع فلسطین و سوریه تصویب کرد. عنوان قطعنامه «حاکمیت دائمی فلسطینیان بر سرزمین ‌های اشغالی از جمله قدس شرقی و حاکمیت ساکنان جولان اشغالی سوریه بر منابع طبیعی خود» بود که با ۱۵۶ رأی مثبت و ۷ رأی منفی (آمریکا، اسرائیل، کانادا، نایرو، ایالات فدرال میکرونزی، جزایر مارشال و پالائو) و ۱۵ رأی ممتنع تصویب شد. 

در قطعنامه‌ی تصویب شده، حاکمیت دائمی مردم فلسطین بر قدس شرقی و نیز حاکمیت مردم جولان سوریه بر منابع طبیعی این منطقه به رسمیت شناخته شده است. در این نوشتار درباره این قطعنامه به دو نکته توجه داده می‌شود: اول درباره «مجمع عمومی سازمان ملل» است و اینکه قطعنامه‌ های آن تا چه اندازه اعتبار دارند؟ نکته دوم ارائه یک تحلیل کوتاه درباره قطعنامه بیان شده‌ی فوق از مجمع عمومی سازمان ملل است.

سازمان ملل متحد واقع در شهر نیویورک دارای ۶ رکن اصلی است، که یکی از ارکان اصلی و مشورتی آن «مجمع عمومی سازمان ملل متحد»[1] است. تمام کشورهای عضو سازمان ملل متحد در این مجمع شرکت دارند. هر عضو سازمان ملل متحد یک حق رأی در مجمع دارد و بیش از پنج نماینده در مجمع نخواهد داشت. 

مجمع عمومی معمولاً به‌طور سالانه و منظم زیر نظر رئیس یا دبیرکل در مقر اصلی‌اش در نیویورک تشکیل می شود. بخش اعظم اجلاس از سپتامبر شروع شده و تا دسامبر یا بعضاً ژانویه به طول می ‌کشد تا اینکه همه مسائل مطرح شده، حل و فصل شوند. مجمع عمومی در موارد استثنایی به درخواست شورای امنیت یا به درخواست یک عضو که مورد موافقت بیشتر اعضا باشد، دوره‌های اجلاسیه فوق‌العاده نیز خواهد داشت. رأی‌گیری در خصوص مسائل مهم مانند حفظ صلح و امنیت، مسائل مربوط به بودجه و انتخاب اعضا با اکثریت ‎آرا صورت می ‌گیرد و در خصوص مسائل دیگر با آرای پایین‌ تری تصمیم گرفته می‌شود. 

قطعنامه‌های مجمع عمومی عمدتاً جنبه اعلامی یا توصیه‌ای دارند اما برخی از این قطع‌نامه‌های اعلامی با گذشت زمان و تکرار تا حدود زیادی برای کشورهای عضو به‌طور ضمنی الزام‌آور می‌شوند. از جمله آن‌ها اعلامیه جهانی حقوق بشر است. قطعنامه‌های حقوق بشری مجمع عمومی سازمان ملل، برای کشورها بار حقوقی و الزامی ندارد، اما در صحنه بین‌المللی برای آن‌ها هزینه سیاسی ایجاد می ‌کند.[2] امید می‌رود با تکرار این قطعنامه ‌ها درباره دفاع از حقوق فلسطینی ‌ها و طرح اشغال‌گری‌های صهیونیست ‌ها، کشورهای جهان، رژیم صهیونیستی را وادار کنند تا دست از رفتارهای ظالمانه خویش بردارند.

در ماه‌های اخیر برخی از کشورهای عربی نظیر امارات، مغرب، بحرین و سودان به برقراری روابط با رژیم صهیونیستی اقدام کرده و توافقنامه‌هایی برای عادی‌سازی این روابط امضاء نمودند. اتحادیه جهانی علمای مسلمان در واکنش به این اقدام، عادی‌سازی روابط با اسرائیل را شرعاً حرام اعلام کرده بود. این واکنش به عنوان یک مسأله درون‌دینی و از ناحیه جهان اسلام مطرح می‌شود.

در عرض این کار علمای اسلامی، مجمع عمومی سازمان ملل نیز در حمایت از حقوق مردم فلسطین قطعنامه‌ جدید تصویب کرده است. به نظر می‌رسد این واکنش، پاسخی آشکار به دولت‌های عربی بود که با عادی‌سازی روابط رژیم صهیونیستی درصدد نادیده‌گرفتن حقوق مردم فلسطین بوده‌اند. واکنش مجمع عمومی، به عنوان یک مسأله برون‌دینی و از ناحیه بیرون از جهان اسلام مطرح می‌شود. 

بنابراین با توجه به این واکنش‌های همه‌جانبه، بر دولت‌های عربی لازم است در این رفتار غیر دینی و غیر انسانی خویش تجدید نظر کرده و وظیفه دینی و انسانی خویش را درباره فلسطین انجام دهند.
پی‌نوشت:
[1]. United Nations General Assembly(UNGA/GA)
[2]. ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد، «مجمع عمومی سازمان ملل متحد»