عبدالبهاء، در مذمت ریاکاری، حتی نیک ترین اعمال را وقتی به ریا آلوده شده باشند، بی ارزش دانسته است.

اما در پاسخ به این اظهارات عبدالبهاء می‌گوییم:

اول: اگر ریا ناپسند و مذموم است، پس چرا عبدالبهاء در طول حیات خود در سرزمین فلسطین، بر خلاف اعتقاداتش همواره خود را مسلمان جا می‌زد؟!

دوم: اگر ریا حتی به نیّات خِیر نیز ناپسند و مذموم است، پس چرا عبدالبهاء، خود بر خلاف باورهای بهائیت، با هدف جذب افراد به این فرقه، تعالیمی ساختگی و کپی‌برداری شده را به او منتسب می‌کرد؟!

سوم: فرقه‌ای که در باورش کمترین ارزشی برای غیربهائیان قائل نیست و آنان را همچون سنگ‌ریزه، پست می‌داند و در عین حال، محبّت و خوش‌رویی کاذب، یکی از شیوه‌های فریبنده‌ی تبلیغی‌اش به حساب می‌آید، چگونه می‌تواند در مذمت ریاکاری سخن بگوید؟!

جهت مطالعه بیشتر، کلیک کنید...