به نام شیعه به کام انگلیس

  • 1400/09/17 - 08:29
یکی از جریان‌های افراط‌ گرا و منحرف شیعه معاصر، جریان موسوم به «شیرازی‌ها» است که در سه دهه اخیر، تلاش بی وقفه‌ای در گسترش فرقه گرایی و ترویج روش‌هایی میان شیعیان داشته تا موجب وهن مذهب تشیع و اهل بیت گرامی‌ پیامبراکرم (ص) شود.
جریانی به نام شیرازی به کام انگلیس

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از جریان‌های افراط‌ گرا و منحرف شیعی معاصر، جریان موسوم به «شیرازی‌ها» هستند که در سه دهه اخیر، تلاش بی وقفه‌ای در گسترش فرقه گرایی و ترویج روش‌هایی میان شیعیان داشته، تا موجب وهن مذهب تشیع و اهل بیت (علیهم السلام) شود که وحدت ستیزی و دامن زدن به دشمنی‌های مذهبی، یکی از خصوصیات این جریان است.[1]
جریان شیرازی صاحب تعداد زیادی شبکه ماهواره‌ای هستند و نکته عجیب در خصوص این شبکه‌ها این است که تمامی برنامه‌های آنان از ماهواره‌های عربی پخش می‌شوند، بدون اینکه جریان‌های سلفی وهابی اقدامی برای توقف پخش این شبکه‌ها از ماهواره داشته باشند. در حالی‌که پخش شبکه‌هایی همچون المنار، العالم و سحر، بارها از طرف سلفی‌ها قطع شده است.

حمایت عملی و علنی انگلیس از این جریان انحرافی، عمق و گستره بسیار وسیعی دارد و اگر این حمایت نبود، این جریان قدرت رشد و گسترش پیدا نمی‌کرد. به همین خاطر، مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی) این جریان را «شیعه انگلیسی» نام نهاده و فرمودند: «عدّه‌ای خیال می‌کنند اثبات تشیّع به این است که انسان، به بزرگان مورد اعتقاد اهل سنّت و دیگران اهانت کند. نه! این خلاف سیره‌ی ائمّه (علیهم‌السلام) است. اینکه شما می‌بینید رادیوها یا تلویزیون‌هایی در دنیای اسلام به وجود می‌آید که کار آنها این است که به عنوان شیعه و به نام شیعه، به بزرگان مورد اعتقاد بقیّه‌ی فِرق اسلامی اهانت کنند. این معلوم است که بودجه‌اش بودجه‌ی خزانه‌داری انگلیس است. این شیعه‌ی انگلیسی است.
ما تشیّعی را که مرکز و پایگاه تبلیغاتش لندن است، قبول نداریم. این تشیّعی نیست که ائمّه (علیهم‌السّلام) آن را ترویج کردند و آن را خواستند. تشیّعی که بر پایه‌ی ایجاد اختلاف، بر پایه‌ی تمهید و صاف کردن جاده برای حضور دشمن‌های اسلام است، این تشیّع، تشیّع نیست؛ این انحراف است. تشیّع مظهر تامّ اسلام ناب است، مظهر قرآن است. ما از کسانی که کمک به وحدت می‌کنند، حمایت می‌کنیم و با کسانی که ضدّ وحدت عمل می‌کنند، مخالفت می‌کنیم.»[2]

اهداف یا نتایج عملکرد فرقه تشیع لندنی:
1. جاذبه‌های تشیع را به دافعه تبدیل کند و با ارائه چهره متفاوت و زشت از تشیع در منظر جهانیان، مانعی در برابر نفوذ تفکر انقلاب اسلامی ایران پدید آورد. به عنوان مثال، ماهاتیر محمد نخست وزیر سابق مالزی، در یک سفر دوره ای به ایران، از جمهوری اسلامی ایران خواست تا در مالزی برای تبلیغ اسلام و مبارزه با فرقه ضاله بهائیت به آنها کمک کند. چون یکی از مراکز اصلی بهائیت در مالزی قرار داشت؛ اما به دلیل فعالیت‌های این جریان در مالزی و مبارزه رسمی با خلفا، چنان به نزاع میان شیعه و سنی دامن زدند که به شعارنویسی‌های خیابانی انجامید و این مسئله باعث شد، ماهاتیر محمد که تا دیروز از جمهوری اسلامی دفاع می‌کرد، در خصوص خطر گسترش شیعه در مالزی هشدار دهد و خواستار مبارزه با شیعیان به عنوان فرقه‌ای ضاله شود.

2. از درون مذهب، به مقابله و ایستادگی در برابر تشیع اصیل بپردازد و با این مبارزه درون مذهبی، در قدم‌های شیعیان تزلزل ایجاد کند و آنها را از آرمان و شعارهای والای تشیع دور سازد. معمولاً این عده برای حمله به «وحدت اسلامی» آن را به معنای دست کشیدن شیعه از عقاید مذهبی خود و پذیرش اعتقادات اهل سنت تفسیر می‌کنند. درحالی که روش و موضع علمای بزرگ شیعه همچون امام خمینی (رحمةالله‌علیه) و سایر علماء در طول تاریخ، کاملاً بر خلاف این نظر جاهلانه بوده است.[3]

پی‌نوشت:
[1]. کتاب همبستگی مذاهب اسلامی، عبدالکریم بی آزار شیرازی، انتشارات امیر کبیر، ص343.
[2]. بیانات مقام معظم رهبری در دیدار اعضای مجمع جهانی اهل بیت علیهم‌السلام، 21 مهر 1393.
[3]. امام خمینی، صحیفه نور، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ج١، ص87.

تولیدی

افزودن نظر جدید

CAPTCHA
لطفا به این سوال امنیتی پاسخ دهید.
Fill in the blank.