حرص قدرت‌طلبی میان برادرانی که حسینعلی بهاء آنان را خلیفه‌ی الهی برشمرد بود، جدایی انداخت.

 این دو برادر نیز به تبع پدر خود، در راه رسیدن به قدرت حتی از جنگ درون خانوادگی نیز پا پس نکشیدند و ضمن زیرپا گذاشتن وصیت پدر (که آنان را از جدال بر سر جانشینی نهی کرده بود)، به همگان ریشه‌ی غیرالهی و واقعیت پوچ شعارهای صلح و دوستی بهائیت را نشان دادند.

جهت مطالعه‌ی بیشتر، کلیک کنید...