سیوطی می‌نویسد: «ولادت پیامبر بزرگ‌ترین نعمت بر ما است و وفات ایشان بزرگ‌ترین مصیبت است و شریعت ما را مأمور به اظهار شکر نعمت کرده است و شریعت ما را مأمور به صبر در مصائب کرده است. هم‌چنین شارع امر کرده است که در ولادت عقیقه کنیم. عقیقه کردن نیز اظهار شکر و شادی است به جهت مولود. اما شریعت ما را امر نکرده است که در هنگام مرگ به این‌که ذبح کنیم و نه هیچ کار دیگری، بلکه شریعت ما را از جزع و فزع کردن نهی کرده است.»
الحاوی للفتاوی، سیوطی، ص193.
مقاله: «آیا در روز وفات پیامبر باید جشن میلاد گرفت!؟»